Job 29

1 و ایوبباز مَثَلخود را آورده، گفت:

2 «كاشكهمنمثلماههایپیشمیبودمو مثلروزهاییكهخدا مرا در آنها نگاهمیداشت.

3 هنگامیكهچراغاو بر سر منمیتابید، و با نور او بهتاریكیراهمیرفتم.

4 چنانكهدر روزهایكامرانیخود میبودم، هنگامیكهسّر خدا بر خیمهمنمیماند.

5 وقتیكهقادر مطلقهنوز با منمیبود، و فرزندانمبهاطرافمنمیبودند.

6 حینیكهقدمهایخود را با كَرهمیشستمو صخره، نهرهایروغنرا برایمنمیریخت.

7 چونبهدروازهشهر بیرونمیرفتمو كرسیخود را در چهار سوقحاضر میساختم.

8 جوانانمرا دیده، خود را مخفیمیساختند، و پیرانبرخاسته، میایستادند.

9 سروراناز سخنگفتنبازمیایستادند، و دستبهدهانخود میگذاشتند.

10 آواز شریفانساكتمیشد و زبانبهكامایشانمیچسبید.

11 زیرا گوشیكهمرا میشنید، مرا خوشحالمیخواند و چشمیكهمرا میدید، برایمشهادتمیداد.

12 زیرا فقیریكهاستغاثهمیكرد او را میرهانیدم، و یتیمیكهنیز معاوننداشت.

13 بركتشخصیكهدر هلاكتبود، بهمنمیرسید و دلبیوهزنرا خوشمیساختم.

14 عدالترا پوشیدمو مرا ملبّسساخت، و انصافمنمثلردا و تاجبود.

15 منبهجهتكورانچشمبودم، و بهجهتلنگانپای.

16 برایمسكینانپدر بودم، و دعواییرا كهنمیدانستم، تفحّصمیكردم.

17 دندانهایآسیایشریر را میشكستمو شكار را از دندانهایشمیربودم.

18 «و میگفتم، در آشیانهخود جانخواهمسپرد و ایامخویشرا مثلعنقا طویلخواهمساخت.

19 ریشهمنبهسویآبها كشیدهخواهد گشت، و شبنمبر شاخههایمساكنخواهد شد.

20 جلالمندر منتازهخواهد شد، و كمانمدر دستمنو خواهد ماند.

21 مرا میشنیدند و انتظار میكشیدند، و برایمشورتمنساكتمیماندند.

22 بعد از كلاممندیگر سخننمیگفتند و قولمنبر ایشانفرو میچكید.

23 و برایمنمثلبارانانتظار میكشیدند و دهانخویشرا مثلبارانآخرینباز میكردند.

24 اگر بر ایشانمیخندیدمباور نمیكردند، و نور چهرهمرا تاریكنمیساختند.

25 راهرا برایایشاناختیار كرده، بهریاستمینشستم، و در میانلشكر، مثلپادشاهساكنمیبودم، و مثلكسیكهنوحهگرانرا تسلّیمیبخشد.