Job 12 | Alb | STEP | Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

‏ Job 12

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha: 2 "Pa dyshim ju jeni njerëz të urtë, dhe dituria do të marrë fund me ju. 3 Edhe unë kam mendje si ju, dhe nuk bie më poshtë se ju; përveç kësaj, kush nuk i di gjërat si këto? 4 Jam bërë gazi i miqve të mi; unë, të cilit Perëndia i përgjigjej kur i drejtohesha; të drejtin, të ndershmin, e kanë vënë në lojë. 5 Një llambë, e përçmuar në mendimet e atyre që jetojnë në mes të të mirave, është përgatitur për ata të cilëve u merren këmbët. 6 Çadrat e cubave përkundrazi janë të qeta dhe e ndjejnë veten të sigurt ata që provokojnë Perëndinë dhe që e hyjnizojnë forcën e tyre. 7 Por pyeti tani kafshët dhe do të të mësojnë, zogjtë e qiellit dhe do të ta thonë, 8 ose foli tokës, dhe ajo do të të mësojë, dhe peshqit e detit do të ta tregojnë. 9 Midis tërë këtyre krijesave, cila nuk e di që dora e Zotit i ka bërë këto? 10 Ai ka në dorë të tij jetën e çdo gjallese dhe frymën e çdo qenieje njerëzore. 11 Veshi a nuk i shqyrton vallë fjalët, ashtu si i shijon qiellza ushqimet? 12 Ndër pleqtë gjejmë diturinë, dhe gjatësia e ditëve u jep edhe gjykimin. 13 Por tek ai gjejmë diturinë dhe forcën, atij i përkasin mendja dhe gjykimi. 14 Në rast se ai shkatërron, askush nuk mund të rindërtojë; në rast se fut në burg dikë, askush nuk mund t'ia hapë. 15 Në rast se i ndal ujërat, çdo gjë thahet; po t'i lërë të lira, përmbytin tokën. 16 Ai zotëron forcën dhe diturinë; prej tij varen ai që mashtrohet dhe ai që mashtron. 17 Ai i bën këshilltarët të ecin zbathur, i bën gjyqtarët të pamend. 18 Këput verigat e imponuara nga mbretërit dhe lidh me zinxhirë ijet e tyre. 19 I bën që të ecin zbathur priftërinjtë dhe përmbys të fuqishmit. 20 I lë pa gojë ata tek të cilët ka besim dhe i lë pa mend pleqtë. 21 Zbraz përçmimin mbi fisnikët dhe ua liron brezin të fortëve. 22 Zbulon gjërat e thella të fshehura në terr dhe sjell në dritë hijen e vdekjes. 23 I bën të mëdha kombet dhe pastaj i shkatërron, i zgjeron kombet dhe pastaj i mërgon. 24 U heq arsyen sundimtarëve të tokës dhe i bën të enden në vende të shkreta pa rrugë. 25 Ecin verbërisht në terr pa dritë dhe i bën të ecin si të dehur".