Act 28:16 | DutKingComments | STEP | Het is inmiddels eind januari / begin februari geworden als ze aan boord van opnieuw een Alexandrijns schip ( ) stappen om de reis naar Rome te vervolgen. Het schip heeft, zo merkt Lukas op, de “Dioscuren als kenteken” . ‘Dioscuren’ betekent ‘zonen van Zeus’. Zij golden als beschermers van de zeevarenden en werden daarom in veel havensteden vereerd. Door het kenteken van dit schip, waar Paulus aan boord is, te vermelden, worden we erop attent gemaakt dat de verkondiging van het evangelie waarvan Paulus de vertegenwoordiger is, een geestelijke strijd is. Deze strijd is nog steeds in volle gang ( ) . De eerste havenplaats die wordt aangedaan, is Syracuse op het Italiaanse eiland Sicilië. Daar blijven ze drie dagen, mogelijk om lading te lossen of een gunstige wind af te wachten. Van Syracuse wordt overgestoken naar Rhegium op het vaste land van Italië. Omdat ze naar het noorden moeten en er een zuidenwind opsteekt, verloopt de rest van de zeereis zeer voorspoedig. Na twee dagen komen ze in Putéoli, de haven van Napels. In Putéoli zijn Paulus en zijn metgezellen op zoek gegaan naar “broeders” en die vinden ze ook. ‘Broeders’ is in die tijd de algemene benaming voor de gelovigen. De broeders vragen aan Paulus en de zijnen om zeven dagen te blijven. Zeven dagen betekent inclusief een zondag ( ) . Dan gaan ze verder over land op weg naar Rome. Terwijl Paulus zeven dagen in Putéoli was, kon het bericht hem vooruitsnellen naar Rome. Vandaar komen de broeders hem tegemoet. Als Paulus hen ziet, dankt hij God en vat moed. Hij heeft die broeders nooit eerder gezien, maar het feit dat het broeders zijn, die hem hartelijke begroeten en hem omarmen, is een groot geschenk en kan alleen door God gewerkt worden. Uit het verslag dat Lukas doet van de ontmoeting die Paulus met de verschillende groepen broeders heeft, lijkt het erop dat Paulus terneergeslagen was. Hij is een mens van gelijke gemoedsbewegingen als wij. Bij een eerdere gelegenheid van terneergeslagenheid is de Heer Zelf bij hem gekomen om hem te bemoedigen ( ) . Hier doet de Heer het door de broeders. De liefde van de broeders bemoedigt en bezielt Paulus opnieuw. Hij ervaart wat hij eerder in zijn brief “aan de geliefden van God die in Rome zijn” ( ) heeft geschreven. Een groep broeders komt hem vanuit Rome al ongeveer vijfenzestig kilometer tegemoet. Hij omhelst hen in Forum Appii. Een andere groep die mogelijk wat later uit Rome is vertrokken, komt hem ongeveer vijftig kilometer tegemoet en hen omhelst hij in Tres Tabernae. Zo heeft de Heer voor Paulus een dubbele bemoediging op het laatste stuk van de reis naar Rome. Dan komt Paulus ten slotte aan in het toenmalige hart van de wereld. Wat moet er door hem zijn heengegaan toen hij de stad binnenkwam die hij al zo lang had willen bezoeken ( ) . Zoals al eerder is opgemerkt, komt hij er op een andere manier dan hij zich zal hebben voorgesteld. Want dat hij er als gevangene zou komen, zal niet bij hem zijn opgekomen. Maar zo heeft God het bepaald en wat is er een zegen uit die gevangenschap voortgekomen! Denken we alleen al aan de brieven die hij tijdens deze gevangenschap heeft geschreven en die wij nu in de Bijbel hebben. Verder heeft Paulus juist als gevangene een gelegenheid gekregen die anderen in Rome niet kregen, namelijk het evangelie aan het hof van de keizer te brengen, wat ook weer een bemoediging was voor anderen ( ) . Tevens heeft zijn gevangenschap de echtheid van het geloof van velen op de proef gesteld. Er zijn er die zich voor zijn boeien schaamden en hem in Rome zijn vergeten, terwijl iemand als een Onesíforus zich juist niet schaamde, maar hem in Rome heeft opgezocht ( ) . Dat was dan wel tijdens zijn tweede gevangenschap, maar het principe blijft gelijk. Paulus was een gevangene. Bij deze eerste gevangenschap krijgt Paulus toestemming om op zichzelf te wonen, waarbij hij voortdurend geketend is en door een soldaat wordt bewaakt. In vergelijking met het verblijf in een gevangenis is deze vorm van gevangenschap mild te noemen.

‏ Acts 28:16

Aankomst in Rome

Het is inmiddels eind januari / begin februari geworden als ze aan boord van opnieuw een Alexandrijns schip (Hd 27:6) stappen om de reis naar Rome te vervolgen. Het schip heeft, zo merkt Lukas op, de “Dioscuren als kenteken”. ‘Dioscuren’ betekent ‘zonen van Zeus’. Zij golden als beschermers van de zeevarenden en werden daarom in veel havensteden vereerd. Door het kenteken van dit schip, waar Paulus aan boord is, te vermelden, worden we erop attent gemaakt dat de verkondiging van het evangelie waarvan Paulus de vertegenwoordiger is, een geestelijke strijd is. Deze strijd is nog steeds in volle gang (Fp 1:27-28).

De eerste havenplaats die wordt aangedaan, is Syracuse op het Italiaanse eiland Sicilië. Daar blijven ze drie dagen, mogelijk om lading te lossen of een gunstige wind af te wachten. Van Syracuse wordt overgestoken naar Rhegium op het vaste land van Italië. Omdat ze naar het noorden moeten en er een zuidenwind opsteekt, verloopt de rest van de zeereis zeer voorspoedig. Na twee dagen komen ze in Putéoli, de haven van Napels.

In Putéoli zijn Paulus en zijn metgezellen op zoek gegaan naar “broeders” en die vinden ze ook. ‘Broeders’ is in die tijd de algemene benaming voor de gelovigen. De broeders vragen aan Paulus en de zijnen om zeven dagen te blijven. Zeven dagen betekent inclusief een zondag (Hd 20:6-7 ; Hd 21:4). Dan gaan ze verder over land op weg naar Rome.

Terwijl Paulus zeven dagen in Putéoli was, kon het bericht hem vooruitsnellen naar Rome. Vandaar komen de broeders hem tegemoet. Als Paulus hen ziet, dankt hij God en vat moed. Hij heeft die broeders nooit eerder gezien, maar het feit dat het broeders zijn, die hem hartelijke begroeten en hem omarmen, is een groot geschenk en kan alleen door God gewerkt worden.

Uit het verslag dat Lukas doet van de ontmoeting die Paulus met de verschillende groepen broeders heeft, lijkt het erop dat Paulus terneergeslagen was. Hij is een mens van gelijke gemoedsbewegingen als wij. Bij een eerdere gelegenheid van terneergeslagenheid is de Heer Zelf bij hem gekomen om hem te bemoedigen (Hd 23:11). Hier doet de Heer het door de broeders.

De liefde van de broeders bemoedigt en bezielt Paulus opnieuw. Hij ervaart wat hij eerder in zijn brief “aan de geliefden van God die in Rome zijn” (Rm 1:7 ; 12) heeft geschreven. Een groep broeders komt hem vanuit Rome al ongeveer vijfenzestig kilometer tegemoet. Hij omhelst hen in Forum Appii. Een andere groep die mogelijk wat later uit Rome is vertrokken, komt hem ongeveer vijftig kilometer tegemoet en hen omhelst hij in Tres Tabernae. Zo heeft de Heer voor Paulus een dubbele bemoediging op het laatste stuk van de reis naar Rome.

Dan komt Paulus ten slotte aan in het toenmalige hart van de wereld. Wat moet er door hem zijn heengegaan toen hij de stad binnenkwam die hij al zo lang had willen bezoeken (Rm 1:10 ; Rm 15:23). Zoals al eerder is opgemerkt, komt hij er op een andere manier dan hij zich zal hebben voorgesteld. Want dat hij er als gevangene zou komen, zal niet bij hem zijn opgekomen. Maar zo heeft God het bepaald en wat is er een zegen uit die gevangenschap voortgekomen! Denken we alleen al aan de brieven die hij tijdens deze gevangenschap heeft geschreven en die wij nu in de Bijbel hebben.

Verder heeft Paulus juist als gevangene een gelegenheid gekregen die anderen in Rome niet kregen, namelijk het evangelie aan het hof van de keizer te brengen, wat ook weer een bemoediging was voor anderen (Fp 1:12-14). Tevens heeft zijn gevangenschap de echtheid van het geloof van velen op de proef gesteld. Er zijn er die zich voor zijn boeien schaamden en hem in Rome zijn vergeten, terwijl iemand als een Onesíforus zich juist niet schaamde, maar hem in Rome heeft opgezocht (2Tm 1:16-17). Dat was dan wel tijdens zijn tweede gevangenschap, maar het principe blijft gelijk. Paulus was een gevangene.

Bij deze eerste gevangenschap krijgt Paulus toestemming om op zichzelf te wonen, waarbij hij voortdurend geketend is en door een soldaat wordt bewaakt. In vergelijking met het verblijf in een gevangenis is deze vorm van gevangenschap mild te noemen.