Hos 1:2-5 | DutKingComments | STEP | De wijze waarop de HEERE door Hosea begint te spreken is merkwaardig. De taal die Hij gebruikt, wijst op een huwelijks- en familiedrama. Het is alsof God zegt: ‘Ik heb genoeg woorden gesproken; nu zal Ik op een andere manier gaan spreken. Het huwelijk en de kinderen van Hosea zullen een symbolische betekenis hebben. Als het volk nog oren heeft om te horen, zullen ze daarnaar luisteren.’ Wat moet Hosea doen? Hij moet trouwen met een vrouw van wie hij van de HEERE te horen krijgt dat ze hem ontrouw zal worden. “Een vrouw van de hoererijen” wil zeggen een door hoererij gebrandmerkte vrouw. Kinderen die uit dat huwelijk geboren worden, zullen “kinderen van de hoererijen” zijn, dat wil zeggen dat die kinderen door hoererij gebrandmerkt zullen zijn. Hierdoor zal Hosea gaan begrijpen wat God voelt bij de ontrouw van Zijn volk Israël. Door de tragedie van zijn eigen huwelijk zal hij iets gaan voelen van wat de zonde van het volk voor het hart van God is. Hij zal daardoor ontdekken wat ontrouw betekent voor liefde. Zonder deze ervaring zou zijn profeteren heel anders geweest zijn. Ook wij mogen God leren kennen door middel van onze ervaringen, zodat we beter in staat zijn in bepaalde omstandigheden Zijn gevoelens te vertolken. Dat gebeurt dan echt op een andere manier dan wanneer we die ervaring niet hadden opgedaan. Dat het huwelijk van Hosea een afschaduwing moet zijn van Gods verhouding tot Zijn volk en andersom, blijkt duidelijk uit de reden die God voor de opdracht tot dit bijzondere huwelijk geeft: “Want het land wendt zich in schandelijke hoererij van de HEERE af.” God heeft een verhouding met Zijn volk, zoals Hosea die met zijn vrouw zal hebben. Ook zou zijn huwelijk het volk ertoe moeten brengen hun ontrouw tegenover de HEERE in te zien. Zo is Hosea door de omstandigheden van zijn eigen leven een praktische illustratie van wat God wil zeggen. Er is heel wat te doen geweest over dit huwelijk. Sommigen menen dat het niet een echt huwelijk is geweest, maar dat Hosea het alleen in een visioen heeft beleefd. Anderen menen dat dit huwelijk figuurlijk moet worden gezien, als een soort fabel. Maar er is geen enkele reden om het niet als een werkelijk gesloten huwelijk te beschouwen. God weet alle dingen van tevoren. Als Hij het nodig vindt, kan Hij toekomstige gebeurtenissen bekendmaken die in iemands leven zullen plaatsvinden. Zo zegt Hij bijvoorbeeld tegen Ananias wat Paulus voor Hem zal moeten lijden en wat zijn dienst zal zijn ( ) . Zo doet Hij dat ook bij Hosea. Er is m.i. veel voor te zeggen dat de vrouw die Hosea neemt, nog geen overspel heeft gepleegd als zij met hem trouwt. Zij moet immers de houding van Israël tegenover God uitbeelden? Toen God Zich Zijn volk tot vrouw nam, was dat Hem ook niet direct ontrouw. Hij spreekt over de begintijd van de omgang van Zijn volk met Hem als volgt: “Ik denk aan u, aan de genegenheid van uw jeugd, aan de liefde van uw bruidsdagen, toen u achter Mij aan ging in de woestijn, in een land [waarin] niet wordt gezaaid” ( ) . Hosea is niet de enige profeet die door zijn huwelijk een boodschap doorgeeft aan het volk. We vinden dit nog bij drie andere profeten. God spreekt tot Ezechiël dat Hij diens vrouw plotseling zal wegnemen ( ) . De vrouw van Ezechiël is de lust van zijn ogen. Zo is Gods heiligdom en eigenlijk het hele volk de lust van Zijn ogen. In de boodschap die God daaraan koppelt, lezen we hoe Hij Zijn heiligdom en Zijn volk zal prijsgeven aan het zwaard ( ) . Bij de profeet Jesaja, die getrouwd is met een profetes ( ) , zit de boodschap in de bijzondere namen die hij zijn beide kinderen moet geven. De HEERE zegt tegen hem dat hij met zijn zoon Sjear-Jasjub naar Achaz moet gaan ( ) . Door de naam Sjear-Jasjub, die betekent ‘een overblijfsel zal terugkeren’, geeft Jesaja zijn boodschap aan Achaz. Die naam houdt de waarschuwing in dat het volk bij volhardende ontrouw als geheel in ballingschap zal worden weggevoerd en dat slechts ‘een overblijfsel zal terugkeren’. De andere zoon moest hij Maher Sjalal Chasj Baz noemen, wat betekent ‘spoedig roof haastig buit’ ( ) . Hierin ligt de voorzegging dat het land spoedig ten prooi aan de vijand zal vallen. Nog een profeet bij wie er iets bijzonders ten aanzien van het huwelijk is, is Jeremia. Hij mag niet trouwen. Ieder die hem zal vragen waarom hij ongetrouwd blijft, moet hij antwoorden dat hij geen kinderen wil verwekken omdat die anders, door het oordeel dat God over Juda moet brengen, in handen van de vijand zullen vallen ( ) . De ontrouw die door Hosea in de illustratie van zijn huwelijk aan de kaak moet worden gesteld, is niet een zaak die maar eens af en toe plaatsvindt. Er is niet slechts hier en daar een ontrouwe Israëliet, maar het hele land ”bedrijft hoererend hoererij” , zoals er letterlijk staat, wat wil zeggen dat het land zich volledig aan de hoererij heeft overgegeven. Het is een nationale zonde geworden. De ontrouw van het volk blijkt uit de vele afgoden die het bezit en vereert. God noemt dat hoererij. Hierdoor heeft het volk zich van de HEERE afgewend. Het is van achter de HEERE weggegaan en volgt Hem niet meer na. De ontrouw in de christenheid wordt door God op dezelfde manier betiteld: “Overspeligen, weet u niet dat de vriendschap jegens de wereld vijandschap is jegens God?” ( ) . Christenen die in hun denken, hun houding en gedrag de wereld als norm nemen, plegen geestelijk overspel. God en Zijn Woord behoren de norm te zijn voor het denken, de houding en het gedrag in woord en daad van de christen. Dat de christenheid zich richt naar wat gangbaar is in de wereld, is een gruwel in Gods oog. God is een jaloers God. Hij kan het niet uitstaan dat zij die met Hem verbonden zijn, hun liefde en aandacht geven aan wat in vijandschap met Hem leeft (vgl. ) . Voor de christen is de toetssteen van zijn leven te vinden bij het kruis van de Heer Jezus Christus. Het kruis is de plaats waaraan de christen al zijn doen en laten moet toetsen. In de verwerping van Christus heeft de wereld haar ware karakter laten zien. Johannes schrijft daarom in zijn eerste brief dat “de hele wereld in het boze ligt” ( ) . Als het de duivel lukt om dit bewustzijn bij de christenen te vervagen of weg te nemen, zal een steeds verder opschuiven naar de normen van de wereld plaatsvinden. Dat lukt hem onder andere door van het kruis een ereteken te maken en zo de smaad ervan weg te nemen. Je kunt het in ‘christelijke’ landen opspelden of ermee in een processie door de straten lopen. De mensen zullen het waarderen. Als je er maar niet de exclusieve betekenis aan hecht die het in de Bijbel heeft. Het is noodzakelijk om het kruis in ons leven opnieuw de plaats te geven van opperste schande en smaad. Het is de plaats waar, toen Christus stierf, Gods oordeel over de wereld en de zonde is voltrokken.

Hosea 1:2-5

De vrouw van Hosea

De wijze waarop de HEERE door Hosea begint te spreken is merkwaardig. De taal die Hij gebruikt, wijst op een huwelijks- en familiedrama. Het is alsof God zegt: ‘Ik heb genoeg woorden gesproken; nu zal Ik op een andere manier gaan spreken. Het huwelijk en de kinderen van Hosea zullen een symbolische betekenis hebben. Als het volk nog oren heeft om te horen, zullen ze daarnaar luisteren.’

Wat moet Hosea doen? Hij moet trouwen met een vrouw van wie hij van de HEERE te horen krijgt dat ze hem ontrouw zal worden. “Een vrouw van de hoererijen” wil zeggen een door hoererij gebrandmerkte vrouw. Kinderen die uit dat huwelijk geboren worden, zullen “kinderen van de hoererijen” zijn, dat wil zeggen dat die kinderen door hoererij gebrandmerkt zullen zijn.

Hierdoor zal Hosea gaan begrijpen wat God voelt bij de ontrouw van Zijn volk Israël. Door de tragedie van zijn eigen huwelijk zal hij iets gaan voelen van wat de zonde van het volk voor het hart van God is. Hij zal daardoor ontdekken wat ontrouw betekent voor liefde. Zonder deze ervaring zou zijn profeteren heel anders geweest zijn.

Ook wij mogen God leren kennen door middel van onze ervaringen, zodat we beter in staat zijn in bepaalde omstandigheden Zijn gevoelens te vertolken. Dat gebeurt dan echt op een andere manier dan wanneer we die ervaring niet hadden opgedaan.

Dat het huwelijk van Hosea een afschaduwing moet zijn van Gods verhouding tot Zijn volk en andersom, blijkt duidelijk uit de reden die God voor de opdracht tot dit bijzondere huwelijk geeft: “Want het land wendt zich in schandelijke hoererij van de HEERE af.” God heeft een verhouding met Zijn volk, zoals Hosea die met zijn vrouw zal hebben. Ook zou zijn huwelijk het volk ertoe moeten brengen hun ontrouw tegenover de HEERE in te zien. Zo is Hosea door de omstandigheden van zijn eigen leven een praktische illustratie van wat God wil zeggen.

Er is heel wat te doen geweest over dit huwelijk. Sommigen menen dat het niet een echt huwelijk is geweest, maar dat Hosea het alleen in een visioen heeft beleefd. Anderen menen dat dit huwelijk figuurlijk moet worden gezien, als een soort fabel. Maar er is geen enkele reden om het niet als een werkelijk gesloten huwelijk te beschouwen.

God weet alle dingen van tevoren. Als Hij het nodig vindt, kan Hij toekomstige gebeurtenissen bekendmaken die in iemands leven zullen plaatsvinden. Zo zegt Hij bijvoorbeeld tegen Ananias wat Paulus voor Hem zal moeten lijden en wat zijn dienst zal zijn (Hd 9:15-16).

Zo doet Hij dat ook bij Hosea. Er is m.i. veel voor te zeggen dat de vrouw die Hosea neemt, nog geen overspel heeft gepleegd als zij met hem trouwt. Zij moet immers de houding van Israël tegenover God uitbeelden? Toen God Zich Zijn volk tot vrouw nam, was dat Hem ook niet direct ontrouw. Hij spreekt over de begintijd van de omgang van Zijn volk met Hem als volgt: “Ik denk aan u, aan de genegenheid van uw jeugd, aan de liefde van uw bruidsdagen, toen u achter Mij aan ging in de woestijn, in een land [waarin] niet wordt gezaaid” (Jr 2:2).

Hosea is niet de enige profeet die door zijn huwelijk een boodschap doorgeeft aan het volk. We vinden dit nog bij drie andere profeten. God spreekt tot Ezechiël dat Hij diens vrouw plotseling zal wegnemen (Ez 24:16a). De vrouw van Ezechiël is de lust van zijn ogen. Zo is Gods heiligdom en eigenlijk het hele volk de lust van Zijn ogen. In de boodschap die God daaraan koppelt, lezen we hoe Hij Zijn heiligdom en Zijn volk zal prijsgeven aan het zwaard (Ez 24:17-27).

Bij de profeet Jesaja, die getrouwd is met een profetes (Js 8:3), zit de boodschap in de bijzondere namen die hij zijn beide kinderen moet geven. De HEERE zegt tegen hem dat hij met zijn zoon Sjear-Jasjub naar Achaz moet gaan (Js 7:3). Door de naam Sjear-Jasjub, die betekent ‘een overblijfsel zal terugkeren’, geeft Jesaja zijn boodschap aan Achaz. Die naam houdt de waarschuwing in dat het volk bij volhardende ontrouw als geheel in ballingschap zal worden weggevoerd en dat slechts ‘een overblijfsel zal terugkeren’. De andere zoon moest hij Maher Sjalal Chasj Baz noemen, wat betekent ‘spoedig roof haastig buit’ (Js 8:1-3). Hierin ligt de voorzegging dat het land spoedig ten prooi aan de vijand zal vallen.

Nog een profeet bij wie er iets bijzonders ten aanzien van het huwelijk is, is Jeremia. Hij mag niet trouwen. Ieder die hem zal vragen waarom hij ongetrouwd blijft, moet hij antwoorden dat hij geen kinderen wil verwekken omdat die anders, door het oordeel dat God over Juda moet brengen, in handen van de vijand zullen vallen (Jr 16:2-4).

De ontrouw die door Hosea in de illustratie van zijn huwelijk aan de kaak moet worden gesteld, is niet een zaak die maar eens af en toe plaatsvindt. Er is niet slechts hier en daar een ontrouwe Israëliet, maar het hele land ”bedrijft hoererend hoererij”, zoals er letterlijk staat, wat wil zeggen dat het land zich volledig aan de hoererij heeft overgegeven. Het is een nationale zonde geworden. De ontrouw van het volk blijkt uit de vele afgoden die het bezit en vereert. God noemt dat hoererij. Hierdoor heeft het volk zich van de HEERE afgewend. Het is van achter de HEERE weggegaan en volgt Hem niet meer na.

De ontrouw in de christenheid wordt door God op dezelfde manier betiteld: “Overspeligen, weet u niet dat de vriendschap jegens de wereld vijandschap is jegens God?” (Jk 4:4). Christenen die in hun denken, hun houding en gedrag de wereld als norm nemen, plegen geestelijk overspel.

God en Zijn Woord behoren de norm te zijn voor het denken, de houding en het gedrag in woord en daad van de christen. Dat de christenheid zich richt naar wat gangbaar is in de wereld, is een gruwel in Gods oog. God is een jaloers God. Hij kan het niet uitstaan dat zij die met Hem verbonden zijn, hun liefde en aandacht geven aan wat in vijandschap met Hem leeft (vgl. 2Ko 11:2-3).

Voor de christen is de toetssteen van zijn leven te vinden bij het kruis van de Heer Jezus Christus. Het kruis is de plaats waaraan de christen al zijn doen en laten moet toetsen. In de verwerping van Christus heeft de wereld haar ware karakter laten zien. Johannes schrijft daarom in zijn eerste brief dat “de hele wereld in het boze ligt” (1Jh 5:19).

Als het de duivel lukt om dit bewustzijn bij de christenen te vervagen of weg te nemen, zal een steeds verder opschuiven naar de normen van de wereld plaatsvinden. Dat lukt hem onder andere door van het kruis een ereteken te maken en zo de smaad ervan weg te nemen. Je kunt het in ‘christelijke’ landen opspelden of ermee in een processie door de straten lopen. De mensen zullen het waarderen. Als je er maar niet de exclusieve betekenis aan hecht die het in de Bijbel heeft. Het is noodzakelijk om het kruis in ons leven opnieuw de plaats te geven van opperste schande en smaad. Het is de plaats waar, toen Christus stierf, Gods oordeel over de wereld en de zonde is voltrokken.

Gomer en Hosea’s eerste zoon

Hosea doet wat God hem heeft opgedragen. Het is niet duidelijk of hij al eerder als profeet is opgetreden en het volk hem daardoor al als zodanig kent. Het lijkt er niet op, omdat van zijn huwelijk gezegd wordt dat dit “het begin van het spreken van de HEERE door Hosea” (Hs 1:2) is. Daarom zal zijn huwelijk aanvankelijk niets opzienbarends zijn geweest.

Het eerste kind dat geboren wordt, lijkt geen buitenechtelijk kind te zijn. Er staat dat zij “hem” een zoon baarde. Dat lezen we niet van de volgende kinderen die Gomer krijgt. Die zijn door een daad van overspel verwekt. Toen zijn de praatjes gekomen. Hosea is een man met precies dezelfde gevoelens die iedere man heeft voor zijn vrouw. Er is geen enkele reden te bedenken dat hij niet van haar zal hebben gehouden. Hij is met haar getrouwd omdat hij van haar houdt. Maar zal hij niet met angst het moment hebben afgewacht dat ze hem zal vertellen dat ze zwanger is van een andere man?

Het eerste kind van Hosea: Jizreël

Het eerste kind van Hosea is een zoon. Hij krijgt de opdracht hem “Jizreël” te noemen. Dat is niet zonder reden. De betekenis van die naam houdt een boodschap in. Wat van de kinderen van Jesaja gezegd is, kan ook van de kinderen van Hosea gezegd worden (Js 8:18). De naam Jizreël, in samenhang met de naam Jehu, verwijst naar de stad waar Jehu het huis van Achab heeft uitgeroeid. Daartoe heeft hij van God bevel gekregen (2Kn 9:7-10). Die geschiedenis wordt hier door God in herinnering geroepen als iets waarvoor vergelding moet plaatsvinden. Hoe zit dat nu?

Jehu heeft gehandeld in opdracht van God. God heeft er, nadat Jehu zijn opdracht heeft uitgevoerd, Zijn goedkeuring aan gegeven. Er is zelfs een beloning aan gekoppeld (2Kn 10:30). Toch wordt hier zijn handelwijze afgekeurd en spreekt God over een bloedschuld, die aan het huis van Jehu wordt bezocht. En dat niet alleen, want met het oordeel over Jehu en zijn huis wordt het oordeel over het hele koningschap uitgesproken. Israël zal ophouden een zelfstandig koninkrijk te zijn. Wat na de regering van Jerobeam II volgt, zijn slechts de stuiptrekkingen van een ten dode opgeschreven rijk.

De naam ‘Jizreël’ spreekt van het oordeel dat God gaat voltrekken. Jizreël betekent namelijk ‘God zal verstrooien’ of ‘God zal zaaien’. Deze naam, Jizreël, geeft het spoedige einde van Israël aan. Het volk zal verstrooid worden onder de volken vanwege zijn hoererij.

Dat moet hun hard in de oren hebben geklonken, maar ze zullen er vast ook hard om hebben gelachen. Ze beleven immers een tijd van voorspoed? Maar het lachen zal hun vergaan als in het jaar 722 v.Chr. de Assyriërs Israël wegvoeren uit zijn land en, zoals de Assyriërs gewoon zijn, de gevangengenomen Israëlieten als het ware over diverse andere landen verstrooien. Daarmee schakelt de vijand het gevaar van hergroepering uit en wordt Israëls kracht gebroken.

Maar nu de vraag nog waaruit Jehu’s bloedschuld dan wel bestaat. De oplossing van dit probleem is waarschijnlijk als volgt. Hoewel Jehu Gods wil ten uitvoer heeft gebracht, zondigt hij door meer mensen te doden dan God heeft gezegd. Hij heeft namelijk Ahazia, de koning van Juda en zijn tweeënveertig broers vermoord en daartoe heeft God hem geen opdracht gegeven (2Kn 9:27 ; 2Kn 10:14). In Gods openbare regering krijgt Jehu Zijn goedkeuring en beloning voor wat hij heeft gedaan. Maar de verborgen overleggingen van Jehu tijdens het vervullen van zijn opdracht zijn niet zuiver. Hier laat God zien hoe Hij er echt over denkt: Jehu heeft zich eerzuchtig en wreed getoond.

Niets van wat de mens zelf inbrengt in het werk van God, is voor Hem verborgen. Wat van de mens zelf is, zal God rechtvaardig oordelen, vooral daar waar het onder Zijn grote Naam ‘HEERE’ gebeurt. Jehu wordt verworpen om wat hij meer heeft gedaan dan God hem had opgedragen.

Opmerkelijk is ook nog dat het al ongeveer tachtig jaar geleden is dat Jehu deze moorden heeft gepleegd. Maar God vergeet niets. Zo komt God ook vele jaren later terug op iets wat Saul had gedaan en waarvoor nog geen genoegdoening heeft plaatsgevonden (2Sm 21:1). Bij God verjaart misdaad nooit. Hij zal iedereen op een gegeven moment met daden confronteren waarvoor geen verzoening is geschied. Er is slechts één mogelijkheid om aan Gods vergelding te ontkomen en dat is oprechte belijdenis van de zonde. Dan kan er een beroep worden gedaan op het werk dat Jezus Christus heeft volbracht op het kruis van Golgotha. Daar heeft Hij voor de berouwvolle zondaar de verzoening met de heilige en rechtvaardige God tot stand gebracht.

Israëls boog verbroken

Een boog is een symbool van kracht en een belangrijk wapen in de oorlogsvoering. Een verbroken boog spreekt van het verlies van die kracht. Evenals in Hs 1:7, waar het bedekt van Juda wordt gezegd, vinden we ook hier de gedachte dat Israël in de strijd vertrouwt op eigen kracht.

Het dal van Jizreël is een vlakte waar veel oorlogen zijn gevoerd en waar binnenkort de grote eindstrijd zal plaatsvinden. Het dal is dan bekend onder de naam Harmagedon (Op 16:13-16). Daar verschijnt dan de Heer Jezus (Op 17:14) en vernietigt de vijandelijke legers.