1Cor 1:14-15 | DutKingComments | STEP | . Wat Paulus in over de gemeenschap van Jezus Christus zegt, is het uitgangspunt voor de verzen die je zojuist hebt gelezen. Hij moet de Korinthiërs vermanen omdat ze zijn vergeten dat er maar één Persoon is door Wie ze bij elkaar horen. Paulus zet een dikke streep onder zijn vermaning door eraan toe te voegen “door de Naam van onze Heer Jezus Christus” . Daarmee wil hij zeggen dat zijn vermaning volledig ondersteund wordt door het gezag van de Heer Jezus. Je zou je kunnen voorstellen dat de Korinthiërs daarvan onder de indruk moeten komen. Dat is nodig, omdat de Naam van de Heer Jezus voor hen niet meer de enige naam is. Andere namen zijn ook belangrijk geworden voor hen: Paulus, Apollos, Kefas ( ) . Daardoor spreken ze niet meer “hetzelfde” . ‘Hetzelfde spreken’ betekent niet dat er op dezelfde toon of met dezelfde woorden gesproken wordt. Het ziet op de inhoud van de gesprekken. Die zou hetzelfde moeten zijn. De gesprekken zouden over dezelfde Persoon moeten gaan. De Heer Jezus wil graag uniek zijn voor de Zijnen. Hij kan geen genoegen nemen met een gedeelde belangstelling van de gemeente. Het gevolg van een gedeelde belangstelling is dat er scheuringen ontstaan. Als de gelovigen hun blikken niet meer alleen op Hem richten, komt er verdeeldheid. Ze vormen niet meer echt één geheel. Uiterlijk lijkt dat misschien nog wel zo. De gelovigen komen nog wel in hetzelfde gebouw bij elkaar, maar van binnen zijn er ‘scheuren’. Een gebouw waarvan in de binnenmuur scheuren zijn ontstaan, moet worden gerepareerd, want anders worden de scheuren breder en zal er gevaar voor instorten ontstaan. Paulus gaat daarom verder met een oproep tot ‘reparatie’: ze moeten “vast aaneengesloten” zijn. Dat kan bereikt worden door weer “één van denken en één van bedoeling” te worden. Al die dingen die verdeeldheid brengen, moeten worden weggedaan en ze moeten zich weer gaan richten op de Ene. . Er zijn in Korinthe gelukkig ook gelovigen die verdrietig zijn over de verdeeldheid die onder hen heerst, zoals de huisgenoten van Chloë. Zij hebben zich afgevraagd wat ze daar nu aan moeten doen. Ze zullen veel gebeden hebben. Ik denk dat de Heer hun duidelijk heeft gemaakt dat ze het Paulus maar eens moesten schrijven. Dat is ook het beste wat wij kunnen doen. Als er dingen in de gemeente gebeuren die niet goed zijn, moeten we het ‘aan Paulus vragen’. Hij heeft van de Heer bijzondere mededelingen over de gemeente ontvangen. Als jij met bepaalde vragen over de gemeente zit, moet je in de Bijbel vooral de brieven van Paulus gaan lezen. De Korinthiërs hebben antwoord gekregen en dat krijg jij ook. Om de problemen heen draaien of doen alsof ze er niet zijn, is niet de oplossing voor de problemen. Als je tegen problemen aanloopt, zeg het dan eerst tegen de Heer en luister naar wat Hij zegt. De huisgenoten van Chloë zullen niet achter de rug van hun medegelovigen om aan Paulus hebben geschreven, want Paulus noemt openhartig hun naam. Hij zegt dat hij van hen gehoord heeft hoe het er in Korinthe aan toegaat. De huisgenoten van Chloë zijn geen roddelaars. Het zijn betrouwbare mensen, van wie Paulus kan verwachten dat zij hem een juist beeld van de situatie in Korinthe voorstellen. Anders zou Paulus nooit op deze manier naar de Korinthiërs toe hebben gereageerd. Het is fijn dat zij er zijn. Zulke mensen zijn ook nu in de gemeente goud waard. Meestal worden ze in de gemeente niet gewaardeerd en soms worden ze als lastig beschouwd omdat ze op het verkeerde wijzen. Toch is het belangrijk dat het gebeurt. Aan de misstanden wordt dan tenminste iets gedaan. . Er zijn twisten onder de Korinthiërs, er wordt door de gelovigen platweg ruzie gemaakt. Dat komt omdat in Korinthe verschillende groepen zijn ontstaan, die ieder hun favoriete prediker hebben. De ene groep voelt zich sterk aangetrokken tot Paulus, dat is hun man. Wat een verborgenheden kan die man openbaren! Een andere groep volgt Kefas, dat is Petrus, na. Wat een man, zo geweldig vurig! Een volgende groep houdt het bij Apollos. Wat een spreker is die man! En dan zijn er ook nog die zeggen dat ze van Christus zijn. Deze laatsten zijn de ergsten. Dat klinkt je misschien vreemd in de oren, maar toch is het zo. Paulus somt hier vier partijen op met elk een eigen partijhoofd. Moet je nagaan dat Christus een van hen is! Hij kan toch nooit op één lijn gesteld worden met wie dan ook? Toch is dat nou net wat de Korinthiërs doen. Christus wordt hier tot een partijhoofd gemaakt, naast Paulus en Petrus en Apollos. Wat deze partij hiermee zegt, is: ‘Wij zijn de enig goeden. Wie zich bij Paulus of Apollos of Petrus aansluit, hoort er niet bij.’ Maar iedere gelovige hoort bij Christus, hoewel hij zich misschien (helaas) heeft aangesloten bij de een of andere groep die zich noemt naar een bepaalde dienaar. Christus is niet in een hokje te plaatsen – net zomin trouwens als Zijn dienaren aan het hoofd van een partij willen staan. Als Paulus dan ook zegt dat Christus niet gedeeld is, geeft hij daarmee aan dat Christus niet als partijhoofd door de een of andere groep is op te eisen. Dat beeld herken je vast en zeker in de christenheid om je heen. Wat een verdeeldheid! De ene groep noemt zich naar Luther, een andere naar Calvijn. Ook zijn er groepen en kerken waar mensen bij elkaar komen alleen omdat ze het eens zijn over bepaalde stukjes of onderwerpen uit de Bijbel, bijvoorbeeld de doop, terwijl anderen, die het daar niet mee eens zijn, zich daar niet bij kunnen aansluiten. Dat de Heer Jezus de Enige is door Wie christenen bij elkaar horen, is steeds meer op de achtergrond geraakt. Ik wil met het voorgaande niet zeggen dat je maar moet doen alsof die kerkmuren en groepen er niet zijn. Wat je in elk geval niet moet doen, is je in een hokje laten indelen. Laat maar zien dat je alleen bij de Heer Jezus wilt horen en dat jij je daarbij verbonden weet met alle medegelovigen, in welke kerk of groep met een bepaalde naam ze zich (helaas) ook bevinden. . Die verdeeldheid is in strijd met Christus. Hoe zou Hij “gedeeld” kunnen zijn, alsof Hij door Zijn werk verdeeldheid zou hebben gebracht en niet eenheid ( ) ? Paulus wil zelf ook geen partijhoofd zijn. Hij is toch niet voor de Korinthiërs gekruisigd? Ze hebben hun behoudenis toch niet aan hem te danken? Hij heeft hun alleen de boodschap van de behoudenis mogen brengen. In wordt voor het eerst in dit hoofdstuk over het kruis gesproken. Dat zal nog vaker gebeuren. Als je aan het kruis wordt herinnerd, denk je terug aan het oordeel dat God daar over de mens voltrok. En als de mens geoordeeld is, kan er geen ruimte meer zijn voor verdeeldheid, want verdeeldheid is iets wat de mens maakt. Ze zijn toch ook niet tot de naam van Paulus gedoopt? . Dan zouden er trouwens maar weinig mensen bij hem horen, want hij heeft er slechts een paar gedoopt. Hij kan ze bij wijze van spreken op de vingers van één hand tellen. Hij kan zich twee gevallen herinneren. O ja, hij heeft ook nog het huisgezin van Stéfanas gedoopt. Het is alsof die naam hem ineens te binnen schiet. Hij pronkt niet met een groot aantal namen om zich op te beroemen alsof het trofeeën zijn die hem groot maken. Paulus zegt dit niet om de betekenis van de doop te kleineren, maar hij vindt zichzelf gewoon onbelangrijk. Voor hem is alleen Christus belangrijk. Andersom vinden mensen het soms belangrijk door wie ze gedoopt zijn. Maar het is totaal onbelangrijk wie doopt of door wie je bent gedoopt. In de doop wordt iemand bij Christus gevoegd. Het gaat om Hem en niet om degene die doopt. . Paulus heeft van Christus geen opdracht ontvangen om te dopen. Die opdracht hebben de twaalf discipelen ontvangen die de Heer Jezus op aarde zijn gevolgd. De opdracht die Paulus van Christus heeft ontvangen, is het evangelie te verkondigen. Dat moet niet gebeuren met wijsheid van woorden, want dan komt de persoon van Paulus weer op de voorgrond en dan wordt het kruis van Christus krachteloos. Het kruis van Christus, daar gaat het om. Daar zit veel meer in dan je redding als zondaar. Als je naar het kruis kijkt, zie je daar hoe de heilige God de zonde haat en Zijn niets sparend oordeel over de zonde. Door het kruis zie je ook Zijn grote liefde voor jou, want daar zie je wat de Heiland in Zijn oneindige genade voor jou over heeft gehad in Zijn peilloze lijden en Zijn diepe vernedering. Je ziet daar het duivelse samenspel van de grenzeloze boosheid van de satan met de in de zonde gevallen mens. Je ziet daar ook hoe de mens in zijn hoogmoed wordt weggevaagd, hoe de zonde wordt weggedaan en hoe de satan wordt verslagen en overwonnen. Het kruis is de plaats waar het oordeel heeft gewoed en is gedragen en waar God verheerlijkt is in Christus. Ja, op het kruis is de basis gelegd voor een nieuwe hemel en een nieuwe aarde waar tot in alle eeuwigheid de heerlijkheid van God zal schitteren. Lees nog eens 1 Korinthiërs 1:10-17. Verwerking: Denk na over het wonder van het kruis. (Doe dat vaak!)

‏ 1 Corinthians 1:14-15

Verdeeldheid binnen de gemeente

1Ko 1:10. Wat Paulus in 1Ko 1:9 over de gemeenschap van Jezus Christus zegt, is het uitgangspunt voor de verzen die je zojuist hebt gelezen. Hij moet de Korinthiërs vermanen omdat ze zijn vergeten dat er maar één Persoon is door Wie ze bij elkaar horen. Paulus zet een dikke streep onder zijn vermaning door eraan toe te voegen “door de Naam van onze Heer Jezus Christus”. Daarmee wil hij zeggen dat zijn vermaning volledig ondersteund wordt door het gezag van de Heer Jezus.

Je zou je kunnen voorstellen dat de Korinthiërs daarvan onder de indruk moeten komen. Dat is nodig, omdat de Naam van de Heer Jezus voor hen niet meer de enige naam is. Andere namen zijn ook belangrijk geworden voor hen: Paulus, Apollos, Kefas (1Ko 1:12). Daardoor spreken ze niet meer “hetzelfde”. ‘Hetzelfde spreken’ betekent niet dat er op dezelfde toon of met dezelfde woorden gesproken wordt. Het ziet op de inhoud van de gesprekken. Die zou hetzelfde moeten zijn. De gesprekken zouden over dezelfde Persoon moeten gaan. De Heer Jezus wil graag uniek zijn voor de Zijnen. Hij kan geen genoegen nemen met een gedeelde belangstelling van de gemeente.

Het gevolg van een gedeelde belangstelling is dat er scheuringen ontstaan. Als de gelovigen hun blikken niet meer alleen op Hem richten, komt er verdeeldheid. Ze vormen niet meer echt één geheel. Uiterlijk lijkt dat misschien nog wel zo. De gelovigen komen nog wel in hetzelfde gebouw bij elkaar, maar van binnen zijn er ‘scheuren’. Een gebouw waarvan in de binnenmuur scheuren zijn ontstaan, moet worden gerepareerd, want anders worden de scheuren breder en zal er gevaar voor instorten ontstaan. Paulus gaat daarom verder met een oproep tot ‘reparatie’: ze moeten “vast aaneengesloten” zijn. Dat kan bereikt worden door weer “één van denken en één van bedoeling” te worden. Al die dingen die verdeeldheid brengen, moeten worden weggedaan en ze moeten zich weer gaan richten op de Ene.

1Ko 1:11. Er zijn in Korinthe gelukkig ook gelovigen die verdrietig zijn over de verdeeldheid die onder hen heerst, zoals de huisgenoten van Chloë. Zij hebben zich afgevraagd wat ze daar nu aan moeten doen. Ze zullen veel gebeden hebben. Ik denk dat de Heer hun duidelijk heeft gemaakt dat ze het Paulus maar eens moesten schrijven.

Dat is ook het beste wat wij kunnen doen. Als er dingen in de gemeente gebeuren die niet goed zijn, moeten we het ‘aan Paulus vragen’. Hij heeft van de Heer bijzondere mededelingen over de gemeente ontvangen. Als jij met bepaalde vragen over de gemeente zit, moet je in de Bijbel vooral de brieven van Paulus gaan lezen. De Korinthiërs hebben antwoord gekregen en dat krijg jij ook. Om de problemen heen draaien of doen alsof ze er niet zijn, is niet de oplossing voor de problemen. Als je tegen problemen aanloopt, zeg het dan eerst tegen de Heer en luister naar wat Hij zegt.

De huisgenoten van Chloë zullen niet achter de rug van hun medegelovigen om aan Paulus hebben geschreven, want Paulus noemt openhartig hun naam. Hij zegt dat hij van hen gehoord heeft hoe het er in Korinthe aan toegaat. De huisgenoten van Chloë zijn geen roddelaars. Het zijn betrouwbare mensen, van wie Paulus kan verwachten dat zij hem een juist beeld van de situatie in Korinthe voorstellen. Anders zou Paulus nooit op deze manier naar de Korinthiërs toe hebben gereageerd.

Het is fijn dat zij er zijn. Zulke mensen zijn ook nu in de gemeente goud waard. Meestal worden ze in de gemeente niet gewaardeerd en soms worden ze als lastig beschouwd omdat ze op het verkeerde wijzen. Toch is het belangrijk dat het gebeurt. Aan de misstanden wordt dan tenminste iets gedaan.

1Ko 1:12. Er zijn twisten onder de Korinthiërs, er wordt door de gelovigen platweg ruzie gemaakt. Dat komt omdat in Korinthe verschillende groepen zijn ontstaan, die ieder hun favoriete prediker hebben. De ene groep voelt zich sterk aangetrokken tot Paulus, dat is hun man. Wat een verborgenheden kan die man openbaren! Een andere groep volgt Kefas, dat is Petrus, na. Wat een man, zo geweldig vurig! Een volgende groep houdt het bij Apollos. Wat een spreker is die man! En dan zijn er ook nog die zeggen dat ze van Christus zijn. Deze laatsten zijn de ergsten.

Dat klinkt je misschien vreemd in de oren, maar toch is het zo. Paulus somt hier vier partijen op met elk een eigen partijhoofd. Moet je nagaan dat Christus een van hen is! Hij kan toch nooit op één lijn gesteld worden met wie dan ook? Toch is dat nou net wat de Korinthiërs doen. Christus wordt hier tot een partijhoofd gemaakt, naast Paulus en Petrus en Apollos. Wat deze partij hiermee zegt, is: ‘Wij zijn de enig goeden. Wie zich bij Paulus of Apollos of Petrus aansluit, hoort er niet bij.’ Maar iedere gelovige hoort bij Christus, hoewel hij zich misschien (helaas) heeft aangesloten bij de een of andere groep die zich noemt naar een bepaalde dienaar.

Christus is niet in een hokje te plaatsen – net zomin trouwens als Zijn dienaren aan het hoofd van een partij willen staan. Als Paulus dan ook zegt dat Christus niet gedeeld is, geeft hij daarmee aan dat Christus niet als partijhoofd door de een of andere groep is op te eisen. Dat beeld herken je vast en zeker in de christenheid om je heen. Wat een verdeeldheid! De ene groep noemt zich naar Luther, een andere naar Calvijn. Ook zijn er groepen en kerken waar mensen bij elkaar komen alleen omdat ze het eens zijn over bepaalde stukjes of onderwerpen uit de Bijbel, bijvoorbeeld de doop, terwijl anderen, die het daar niet mee eens zijn, zich daar niet bij kunnen aansluiten. Dat de Heer Jezus de Enige is door Wie christenen bij elkaar horen, is steeds meer op de achtergrond geraakt.

Ik wil met het voorgaande niet zeggen dat je maar moet doen alsof die kerkmuren en groepen er niet zijn. Wat je in elk geval niet moet doen, is je in een hokje laten indelen. Laat maar zien dat je alleen bij de Heer Jezus wilt horen en dat jij je daarbij verbonden weet met alle medegelovigen, in welke kerk of groep met een bepaalde naam ze zich (helaas) ook bevinden.

1Ko 1:13. Die verdeeldheid is in strijd met Christus. Hoe zou Hij “gedeeld” kunnen zijn, alsof Hij door Zijn werk verdeeldheid zou hebben gebracht en niet eenheid (Jh 11:51-52)? Paulus wil zelf ook geen partijhoofd zijn. Hij is toch niet voor de Korinthiërs gekruisigd? Ze hebben hun behoudenis toch niet aan hem te danken? Hij heeft hun alleen de boodschap van de behoudenis mogen brengen.

In 1Ko 1:13 wordt voor het eerst in dit hoofdstuk over het kruis gesproken. Dat zal nog vaker gebeuren. Als je aan het kruis wordt herinnerd, denk je terug aan het oordeel dat God daar over de mens voltrok. En als de mens geoordeeld is, kan er geen ruimte meer zijn voor verdeeldheid, want verdeeldheid is iets wat de mens maakt. Ze zijn toch ook niet tot de naam van Paulus gedoopt?

1Ko 1:14-16. Dan zouden er trouwens maar weinig mensen bij hem horen, want hij heeft er slechts een paar gedoopt. Hij kan ze bij wijze van spreken op de vingers van één hand tellen. Hij kan zich twee gevallen herinneren. O ja, hij heeft ook nog het huisgezin van Stéfanas gedoopt. Het is alsof die naam hem ineens te binnen schiet. Hij pronkt niet met een groot aantal namen om zich op te beroemen alsof het trofeeën zijn die hem groot maken.

Paulus zegt dit niet om de betekenis van de doop te kleineren, maar hij vindt zichzelf gewoon onbelangrijk. Voor hem is alleen Christus belangrijk. Andersom vinden mensen het soms belangrijk door wie ze gedoopt zijn. Maar het is totaal onbelangrijk wie doopt of door wie je bent gedoopt. In de doop wordt iemand bij Christus gevoegd. Het gaat om Hem en niet om degene die doopt.

1Ko 1:17. Paulus heeft van Christus geen opdracht ontvangen om te dopen. Die opdracht hebben de twaalf discipelen ontvangen die de Heer Jezus op aarde zijn gevolgd. De opdracht die Paulus van Christus heeft ontvangen, is het evangelie te verkondigen. Dat moet niet gebeuren met wijsheid van woorden, want dan komt de persoon van Paulus weer op de voorgrond en dan wordt het kruis van Christus krachteloos.

Het kruis van Christus, daar gaat het om. Daar zit veel meer in dan je redding als zondaar. Als je naar het kruis kijkt, zie je daar hoe de heilige God de zonde haat en Zijn niets sparend oordeel over de zonde. Door het kruis zie je ook Zijn grote liefde voor jou, want daar zie je wat de Heiland in Zijn oneindige genade voor jou over heeft gehad in Zijn peilloze lijden en Zijn diepe vernedering. Je ziet daar het duivelse samenspel van de grenzeloze boosheid van de satan met de in de zonde gevallen mens. Je ziet daar ook hoe de mens in zijn hoogmoed wordt weggevaagd, hoe de zonde wordt weggedaan en hoe de satan wordt verslagen en overwonnen.

Het kruis is de plaats waar het oordeel heeft gewoed en is gedragen en waar God verheerlijkt is in Christus. Ja, op het kruis is de basis gelegd voor een nieuwe hemel en een nieuwe aarde waar tot in alle eeuwigheid de heerlijkheid van God zal schitteren.

Lees nog eens 1 Korinthiërs 1:10-17.

Verwerking: Denk na over het wonder van het kruis. (Doe dat vaak!)