Act 27:6 | DutKingComments | STEP | In Myra moet er van schip gewisseld worden. De hoofdman gaat op zoek naar een schip dat naar Italië vaart en vindt een schip uit het Egyptische Alexandrië. De hoofdman gaat met zijn gevangene over op een Egyptisch schip. Dat betekent dat dit schip het schip van het christelijk getuigenis wordt. In de Schrift zien we in Egypte in het algemeen een beeld van de wereld. Door het verplaatsen van de gevangene Paulus naar dat schip zien we in beeld hoe de wereld invloed krijgt op de kerk. De wereld neemt de kerk in zich op. Dit schip wordt het grote vertrouwen van de hele bemanning, maar hoe wordt dat vertrouwen beschaamd. Over dit schip komt een grote storm en het gaat uiteindelijk verloren. Totdat er geen redden meer aan is, heeft men eerst nog van alles geprobeerd om het varend of drijvend te houden. Het eerste kenmerk van de vaart met dit schip is dat er langzaam wordt opgeschoten, dat er met moeite wordt gevaren omdat ze de wind niet mee hebben. Geestelijk toegepast zien we dat in de gemeente traagheid, tegenwind en moeite worden veroorzaakt door een vasthouden aan godsdienstige vormen ( ) en valse leer ( ) . Deze dingen zetten een rem op de geestelijke groei. Dan is het tijd om tot bezinning te komen en niet door te gaan, maar ons te laten waarschuwen voor dreigende gevaren. Dit is het moment dat Paulus opstaat om die waarschuwing te geven. De tijd is aangebroken dat het gevaarlijk wordt om te zeilen. Door de tegenwind is er veel tijd verloren gegaan. Lukas vermeldt dat ook “de vasten al voorbij was” , waarmee hij de vasten van de Grote Verzoendag bedoelt. Dit vasten valt eind september / begin oktober. Dat is een periode waarin het gevaarlijk wordt om door te varen. De daaropvolgende winterperiode is nog gevaarlijker. We hebben Paulus op deze reis nog niet eerder horen spreken, maar nu laat hij van zich horen. Hij zegt wat hij voorziet dat er zal gebeuren als er verder wordt gevaren. Hij kan dit zeggen omdat hij dit van de Heer heeft gehoord in zijn omgang met Hem. Hij kan dat ook zeggen vanwege zijn grote ervaring met zeereizen. Hij is gewend aan reizen per schip. Hij heeft de gevaren van de zee leren kennen en op drie scheepsreizen heeft hij zelfs schipbreuk geleden ( ) . Hij weet dan ook echt wel wat van de zeevaart. Paulus zegt of denkt niet dat het allemaal wel zal gaan, of dat hij toch wel gered zal worden omdat hij immers de garantie van de Heer heeft in Rome te zullen komen. Dit zegt nog niets over de bemanning en daar heeft hij ook zorg voor. Ook hier ligt de toepassing voor de hand ten aanzien van de ontwikkeling van de christelijke kerk. Paulus waarschuwt in zijn brieven voor stormen die aan het schip rukken ( ; ; vgl. ) . Wie zich niet laat waarschuwen, zal grote schade aan het geloofsleven oplopen en mogelijk zal zijn geloof zelfs schipbreuk lijden.

Acts 27:6

Een moeilijke vaart

In Myra moet er van schip gewisseld worden. De hoofdman gaat op zoek naar een schip dat naar Italië vaart en vindt een schip uit het Egyptische Alexandrië. De hoofdman gaat met zijn gevangene over op een Egyptisch schip. Dat betekent dat dit schip het schip van het christelijk getuigenis wordt. In de Schrift zien we in Egypte in het algemeen een beeld van de wereld. Door het verplaatsen van de gevangene Paulus naar dat schip zien we in beeld hoe de wereld invloed krijgt op de kerk. De wereld neemt de kerk in zich op. Dit schip wordt het grote vertrouwen van de hele bemanning, maar hoe wordt dat vertrouwen beschaamd. Over dit schip komt een grote storm en het gaat uiteindelijk verloren. Totdat er geen redden meer aan is, heeft men eerst nog van alles geprobeerd om het varend of drijvend te houden.

Het eerste kenmerk van de vaart met dit schip is dat er langzaam wordt opgeschoten, dat er met moeite wordt gevaren omdat ze de wind niet mee hebben. Geestelijk toegepast zien we dat in de gemeente traagheid, tegenwind en moeite worden veroorzaakt door een vasthouden aan godsdienstige vormen (Hb 5:12) en valse leer (Ef 4:14). Deze dingen zetten een rem op de geestelijke groei. Dan is het tijd om tot bezinning te komen en niet door te gaan, maar ons te laten waarschuwen voor dreigende gevaren.

Dit is het moment dat Paulus opstaat om die waarschuwing te geven. De tijd is aangebroken dat het gevaarlijk wordt om te zeilen. Door de tegenwind is er veel tijd verloren gegaan. Lukas vermeldt dat ook “de vasten al voorbij was”, waarmee hij de vasten van de Grote Verzoendag bedoelt. Dit vasten valt eind september / begin oktober. Dat is een periode waarin het gevaarlijk wordt om door te varen. De daaropvolgende winterperiode is nog gevaarlijker.

We hebben Paulus op deze reis nog niet eerder horen spreken, maar nu laat hij van zich horen. Hij zegt wat hij voorziet dat er zal gebeuren als er verder wordt gevaren. Hij kan dit zeggen omdat hij dit van de Heer heeft gehoord in zijn omgang met Hem. Hij kan dat ook zeggen vanwege zijn grote ervaring met zeereizen. Hij is gewend aan reizen per schip. Hij heeft de gevaren van de zee leren kennen en op drie scheepsreizen heeft hij zelfs schipbreuk geleden (2Ko 11:25-26). Hij weet dan ook echt wel wat van de zeevaart. Paulus zegt of denkt niet dat het allemaal wel zal gaan, of dat hij toch wel gered zal worden omdat hij immers de garantie van de Heer heeft in Rome te zullen komen. Dit zegt nog niets over de bemanning en daar heeft hij ook zorg voor.

Ook hier ligt de toepassing voor de hand ten aanzien van de ontwikkeling van de christelijke kerk. Paulus waarschuwt in zijn brieven voor stormen die aan het schip rukken (1Tm 4:1-3; 2Tm 3:1-9; vgl. Hd 20:29-30). Wie zich niet laat waarschuwen, zal grote schade aan het geloofsleven oplopen en mogelijk zal zijn geloof zelfs schipbreuk lijden.