Luk 10:16 | DutKingComments | STEP | De Heer spreekt het “wee u” uit over Chorazin en Bethsaïda omdat die steden zoveel van Zijn krachten hebben gezien en zich desondanks niet hebben bekeerd. Hij heeft keer op keer bewezen de Messias te zijn, maar zij blijven weigeren Hem aan te nemen. Daarmee zakken zij dieper weg in hun zonden dan Tyrus en Sidon die naar het oordeel van de Heer zich allang zouden hebben bekeerd als Hij die krachten daar had gedaan. De vraag kan opkomen waarom Hij dat dan niet heeft gedaan, want dan zouden die steden zich hebben heeft bekeerd. Het antwoord is dat God voor elke gelegenheid in elke periode een passend getuigenis heeft. Hij heeft Tyrus en Sidon benaderd met een getuigenis dat precies bij hen paste en door hen kon worden begrepen, maar dat zij bewust afwezen. Het is belangrijk om vast te houden aan de soevereiniteit van God Die veel beter weet wat er in de mens is dan wij dat weten. Hij weet wat Hij van een mens kan vragen en houdt daarbij rekening met de omstandigheden waarin die mens zich bevindt. Naar die wetenschap meet Hij de verantwoordelijkheid van de mens af en test hem daarin door de boodschap die Hij tot hem zendt. Die boodschap is precies wat voor die mens nodig is. Zo heeft Hij altijd gehandeld en daarom is Zijn oordeel ook volmaakt rechtvaardig. Nooit zal een mens Hem kunnen aanklagen waarom Hij niet op een andere manier met hem is omgegaan. Ieder mens zal beseffen dat God hem op volmaakt passende wijze heeft benaderd, maar dat hij Hem heeft verworpen. De zwaarste straffen komen dan ook over hen die door Hem het meest bevoorrecht zijn, die Hij het dichtst bij Zich heeft genomen, of tot wie Hij in Christus is gekomen. Daarom zal het voor de heidense steden Tyrus en Sidon draaglijker zijn in het oordeel dan voor de steden van Israël. De steden van Israël zijn bezocht door God Zelf in Christus en zij hebben God geopenbaard in het vlees verworpen. En wat denkt Kapernaüm, de stad waar de Heer Jezus geruime tijd heeft gewoond? Betekent het verblijf van de Zoon van God in hun midden de verhoging van de stad tot in de hemel? Dat had gekund als ze Hem hadden aanvaard. Maar het verblijf van Gods Zoon in hun midden blijft zonder enige uitwerking op hun hart en geweten. Dat maakt hun schuld alleen maar groter en hun verwerping van Hem alleen maar erger. De stad zal tot in de hades worden neergestoten. De Heer verbindt Zich op het nauwst aan de boodschap die de zeventig aan de steden gaan brengen. Het is dan ook wezenlijk Zijn boodschap. Zij brengen niet hun eigen woorden, maar Zijn woorden. Hun woorden horen en aannemen is dan ook in werkelijkheid de woorden van de Heer horen en aannemen. Met het verwerpen van de boodschappers is het andersom. Wie dat doet, verwerpt Christus en daarmee ook de Vader Die Hem heeft gezonden. Altijd als we Gods Woord horen, zullen we ons bewust moeten zijn dat we niet naar een mens luisteren, maar naar God, waarbij de toets niet ons gevoel, maar Gods Woord is. Het gaat er niet om of de boodschapper of de boodschap ons aanstaat, maar of wij openstaan voor wat God te zeggen heeft door de boodschapper.

Luke 10:16

‘Wee’ over de Galilese steden

De Heer spreekt het “wee u” uit over Chorazin en Bethsaïda omdat die steden zoveel van Zijn krachten hebben gezien en zich desondanks niet hebben bekeerd. Hij heeft keer op keer bewezen de Messias te zijn, maar zij blijven weigeren Hem aan te nemen. Daarmee zakken zij dieper weg in hun zonden dan Tyrus en Sidon die naar het oordeel van de Heer zich allang zouden hebben bekeerd als Hij die krachten daar had gedaan.

De vraag kan opkomen waarom Hij dat dan niet heeft gedaan, want dan zouden die steden zich hebben heeft bekeerd. Het antwoord is dat God voor elke gelegenheid in elke periode een passend getuigenis heeft. Hij heeft Tyrus en Sidon benaderd met een getuigenis dat precies bij hen paste en door hen kon worden begrepen, maar dat zij bewust afwezen.

Het is belangrijk om vast te houden aan de soevereiniteit van God Die veel beter weet wat er in de mens is dan wij dat weten. Hij weet wat Hij van een mens kan vragen en houdt daarbij rekening met de omstandigheden waarin die mens zich bevindt. Naar die wetenschap meet Hij de verantwoordelijkheid van de mens af en test hem daarin door de boodschap die Hij tot hem zendt. Die boodschap is precies wat voor die mens nodig is.

Zo heeft Hij altijd gehandeld en daarom is Zijn oordeel ook volmaakt rechtvaardig. Nooit zal een mens Hem kunnen aanklagen waarom Hij niet op een andere manier met hem is omgegaan. Ieder mens zal beseffen dat God hem op volmaakt passende wijze heeft benaderd, maar dat hij Hem heeft verworpen.

De zwaarste straffen komen dan ook over hen die door Hem het meest bevoorrecht zijn, die Hij het dichtst bij Zich heeft genomen, of tot wie Hij in Christus is gekomen. Daarom zal het voor de heidense steden Tyrus en Sidon draaglijker zijn in het oordeel dan voor de steden van Israël. De steden van Israël zijn bezocht door God Zelf in Christus en zij hebben God geopenbaard in het vlees verworpen.

En wat denkt Kapernaüm, de stad waar de Heer Jezus geruime tijd heeft gewoond? Betekent het verblijf van de Zoon van God in hun midden de verhoging van de stad tot in de hemel? Dat had gekund als ze Hem hadden aanvaard. Maar het verblijf van Gods Zoon in hun midden blijft zonder enige uitwerking op hun hart en geweten. Dat maakt hun schuld alleen maar groter en hun verwerping van Hem alleen maar erger. De stad zal tot in de hades worden neergestoten.

De Heer verbindt Zich op het nauwst aan de boodschap die de zeventig aan de steden gaan brengen. Het is dan ook wezenlijk Zijn boodschap. Zij brengen niet hun eigen woorden, maar Zijn woorden. Hun woorden horen en aannemen is dan ook in werkelijkheid de woorden van de Heer horen en aannemen. Met het verwerpen van de boodschappers is het andersom. Wie dat doet, verwerpt Christus en daarmee ook de Vader Die Hem heeft gezonden.

Altijd als we Gods Woord horen, zullen we ons bewust moeten zijn dat we niet naar een mens luisteren, maar naar God, waarbij de toets niet ons gevoel, maar Gods Woord is. Het gaat er niet om of de boodschapper of de boodschap ons aanstaat, maar of wij openstaan voor wat God te zeggen heeft door de boodschapper.