Luk 11:22 | DutKingComments | STEP | De sterke is de satan. Toen Christus nog niet op aarde was, had de satan de mensen stevig in zijn greep. Het aantal bezetenen in de dagen van de Heer Jezus, het aantal gevallen waarmee Hij wordt geconfronteerd, laat dat wel zien. Op een enkele uitzondering na, zoals de man in de graven ( ) , was aan die mensen niet te zien dat zij bezeten waren. Zo kon de man met de onreine geest onopvallend in de synagoge zijn. De onreine geest openbaarde zich pas toen Christus daar kwam en hij zich wel openbaren moest ( ) . In de tegenwoordigheid van de Heer kunnen demonen niet verborgen blijven, maar zolang Hij er niet is, leven de bezetenen in de vrede van de satan. We zien dat in landen als China en India, waar mensen in de grootste afgoderij leven zonder verontrust te zijn dat ze in de macht van de satan zijn. De onrust komt pas als ze met het evangelie in aanraking komen. Dan komt de Heer Jezus op de satan af. Hij is sterker dan de satan. Dat heeft Hij bewezen in de verzoekingen in de woestijn ( ) . Daar heeft Hij hem overwonnen en hem van zijn macht beroofd, hem uitgeschakeld. Vanaf toen is Hij bezig hem zijn buit te ontnemen. Bij een dergelijke tegenstelling als die tussen Christus en de satan is er maar één keuze mogelijk: met Hem of tegen Hem. Hij is de volkomen Verworpene. Dat vraagt een radicale keus. Die keus moet blijken uit het bezig zijn in Zijn werk om bijeen te brengen wat bij Hem hoort. De toets die de Heer hier aanlegt, betreft niet alleen ieders persoon, maar ook ieders werk. Het eerste geldt meer in het bijzonder voor de onbekeerde en het tweede meer voor de bekeerde die op een wereldse manier aan het werk is. Het kan zijn dat iemand voor Christus heeft gekozen, terwijl hij in zijn werk de wereld nadoet en eigen eer nastreeft. Zo iemand kan bijvoorbeeld een populaire prediker zijn, maar mensen alleen aan zichzelf binden en niet aan Christus. Hij kan ook een bepaalde leer als grondslag van bijeenbrengen hanteren. Dit gebeurt in de christenheid vaak. Dat is niet met Christus bijeenbrengen. Een grote verhindering voor het met Christus bijeenbrengen is ook een geest van partijzucht en sektarisme die noodzakelijk vijandig staat tegenover Christus. Het bijeenbrengen van christenen met een ander middelpunt dan Christus maakt de verwarring groter.

‏ Luke 11:22

Hij Die sterker is

De sterke is de satan. Toen Christus nog niet op aarde was, had de satan de mensen stevig in zijn greep. Het aantal bezetenen in de dagen van de Heer Jezus, het aantal gevallen waarmee Hij wordt geconfronteerd, laat dat wel zien. Op een enkele uitzondering na, zoals de man in de graven (Lk 8:27-29), was aan die mensen niet te zien dat zij bezeten waren. Zo kon de man met de onreine geest onopvallend in de synagoge zijn. De onreine geest openbaarde zich pas toen Christus daar kwam en hij zich wel openbaren moest (Lk 4:33).

In de tegenwoordigheid van de Heer kunnen demonen niet verborgen blijven, maar zolang Hij er niet is, leven de bezetenen in de vrede van de satan. We zien dat in landen als China en India, waar mensen in de grootste afgoderij leven zonder verontrust te zijn dat ze in de macht van de satan zijn. De onrust komt pas als ze met het evangelie in aanraking komen.

Dan komt de Heer Jezus op de satan af. Hij is sterker dan de satan. Dat heeft Hij bewezen in de verzoekingen in de woestijn (Lk 4:1-13). Daar heeft Hij hem overwonnen en hem van zijn macht beroofd, hem uitgeschakeld. Vanaf toen is Hij bezig hem zijn buit te ontnemen.

Bij een dergelijke tegenstelling als die tussen Christus en de satan is er maar één keuze mogelijk: met Hem of tegen Hem. Hij is de volkomen Verworpene. Dat vraagt een radicale keus. Die keus moet blijken uit het bezig zijn in Zijn werk om bijeen te brengen wat bij Hem hoort.

De toets die de Heer hier aanlegt, betreft niet alleen ieders persoon, maar ook ieders werk. Het eerste geldt meer in het bijzonder voor de onbekeerde en het tweede meer voor de bekeerde die op een wereldse manier aan het werk is.

Het kan zijn dat iemand voor Christus heeft gekozen, terwijl hij in zijn werk de wereld nadoet en eigen eer nastreeft. Zo iemand kan bijvoorbeeld een populaire prediker zijn, maar mensen alleen aan zichzelf binden en niet aan Christus. Hij kan ook een bepaalde leer als grondslag van bijeenbrengen hanteren. Dit gebeurt in de christenheid vaak. Dat is niet met Christus bijeenbrengen. Een grote verhindering voor het met Christus bijeenbrengen is ook een geest van partijzucht en sektarisme die noodzakelijk vijandig staat tegenover Christus. Het bijeenbrengen van christenen met een ander middelpunt dan Christus maakt de verwarring groter.