Luk 13:8-9 | DutKingComments | STEP | Israël waande zich veilig, maar ze waren zich niet bewust van de hachelijke toestand waarin zij zich nu bevonden. Het was volkomen misplaatst om rustig te speculeren over Galileeërs en het zou dwaas zijn om de mensen uit Jeruzalem te vergeten. De Heer gaat door met het aanspreken van hun geweten door hun in de vorm van een gelijkenis hun eigen geschiedenis te tonen en wat hen boven het hoofd hangt van Godswege. Hij vergelijkt Israël met een vijgenboom die iemand in zijn wijngaard heeft geplant. De vijgenboom stelt Israël voor dat in eigen gerechtigheid voor God staat. We zien bij Adam en Eva dat zij zichzelf na in zonde te zijn gevallen met bladeren van een vijgenboom bekleden ( ) . Daarmee willen ze hun naaktheid, hun schuld voor God, bedekken. Maar die eigen gerechtigheid voldoet niet voor God en daarom maakt Hij rokken van een vel. Daardoor staan ze voor God in de bedekking van een offerdier, dat verwijst naar Christus in Wie een zondaar alleen voor God kan staan. Ook Israël is niet in staat gebleken in eigen gerechtigheid voor God te staan. Dat hebben ze wel gezegd te kunnen, toen ze zeiden dat ze alles zouden doen wat God wilde ( ) . Toen heeft God hun de wet gegeven om aan te geven hoe ze tot Zijn eer en tot Zijn vreugde zouden kunnen leven. Daaraan doet de wijngaard denken, want wijn spreekt van vreugde. Heeft Israël beantwoord aan hun beloften om rechtvaardig te zijn en hebben ze God vreugde gegeven? Toen Hij kwam om vrucht te zoeken, vond Hij die niet (vgl. ) . In de gelijkenis zegt de eigenaar (God) tegen de wijngaardenier (de Heer Jezus) dat hij al drie jaar vrucht zoekt aan “deze vijgenboom” (Israël), maar dat hij die niet kan vinden. God is in Zijn Zoon al drie jaar in Israël op zoek naar vrucht, maar het volk verwerpt Hem. Het voorstel is om de vijgenboom om te hakken, want hij levert niets op. Dan kan er iets anders worden geplant wat wel vrucht oplevert. De wijngaardenier vraagt echter nog een extra jaar van genade. Dan kan hij er nog van alles aan proberen te doen om vrucht te krijgen. Zo is de Heer Jezus bezig in genade en niet eisend om Zijn volk voor God te winnen. Alleen dankzij Zijn tussenkomst is God nog bereid Israël te verdragen. Het extra jaar kan ook slaan op de tijd tussen de hemelvaart van de Heer en Zijn verwerping als verheerlijkte Heer in de steniging van Stéfanus. Als er ondanks de extra tijd en de extra inspanningen geen resultaat is, komt de vloek. En zo is het gebeurd. Israël is verdwenen van zijn plaats als getuigenis. De vijgenboom, het zinnebeeld van hun nationale bestaan, is omgehouwen en verdord.

‏ Luke 13:8-9

De onvruchtbare vijgenboom

Israël waande zich veilig, maar ze waren zich niet bewust van de hachelijke toestand waarin zij zich nu bevonden. Het was volkomen misplaatst om rustig te speculeren over Galileeërs en het zou dwaas zijn om de mensen uit Jeruzalem te vergeten. De Heer gaat door met het aanspreken van hun geweten door hun in de vorm van een gelijkenis hun eigen geschiedenis te tonen en wat hen boven het hoofd hangt van Godswege.

Hij vergelijkt Israël met een vijgenboom die iemand in zijn wijngaard heeft geplant. De vijgenboom stelt Israël voor dat in eigen gerechtigheid voor God staat. We zien bij Adam en Eva dat zij zichzelf na in zonde te zijn gevallen met bladeren van een vijgenboom bekleden (Gn 3:7). Daarmee willen ze hun naaktheid, hun schuld voor God, bedekken. Maar die eigen gerechtigheid voldoet niet voor God en daarom maakt Hij rokken van een vel. Daardoor staan ze voor God in de bedekking van een offerdier, dat verwijst naar Christus in Wie een zondaar alleen voor God kan staan.

Ook Israël is niet in staat gebleken in eigen gerechtigheid voor God te staan. Dat hebben ze wel gezegd te kunnen, toen ze zeiden dat ze alles zouden doen wat God wilde (Ex 19:8 ; Ex 24:3 ; 7). Toen heeft God hun de wet gegeven om aan te geven hoe ze tot Zijn eer en tot Zijn vreugde zouden kunnen leven. Daaraan doet de wijngaard denken, want wijn spreekt van vreugde.

Heeft Israël beantwoord aan hun beloften om rechtvaardig te zijn en hebben ze God vreugde gegeven? Toen Hij kwam om vrucht te zoeken, vond Hij die niet (vgl. Js 5:1-7). In de gelijkenis zegt de eigenaar (God) tegen de wijngaardenier (de Heer Jezus) dat hij al drie jaar vrucht zoekt aan “deze vijgenboom” (Israël), maar dat hij die niet kan vinden. God is in Zijn Zoon al drie jaar in Israël op zoek naar vrucht, maar het volk verwerpt Hem.

Het voorstel is om de vijgenboom om te hakken, want hij levert niets op. Dan kan er iets anders worden geplant wat wel vrucht oplevert. De wijngaardenier vraagt echter nog een extra jaar van genade. Dan kan hij er nog van alles aan proberen te doen om vrucht te krijgen. Zo is de Heer Jezus bezig in genade en niet eisend om Zijn volk voor God te winnen. Alleen dankzij Zijn tussenkomst is God nog bereid Israël te verdragen.

Het extra jaar kan ook slaan op de tijd tussen de hemelvaart van de Heer en Zijn verwerping als verheerlijkte Heer in de steniging van Stéfanus. Als er ondanks de extra tijd en de extra inspanningen geen resultaat is, komt de vloek. En zo is het gebeurd. Israël is verdwenen van zijn plaats als getuigenis. De vijgenboom, het zinnebeeld van hun nationale bestaan, is omgehouwen en verdord.