Luk 22:28-30 | DutKingComments | STEP | Na het zacht vermanende woord om te dienen en niet de grootste te willen zijn heeft de Heer een enorme bemoediging voor Zijn ruziemakende discipelen. Dit kan ook alleen iemand zeggen die werkelijk de minste is. Zo iemand acht de ander hoog. Echt dienen kunnen wij alleen als we onze medegelovigen hoog aanslaan. De Heer geeft een indrukwekkend getuigenis van hen die zoveel zwakheid en falen aan de dag hebben gelegd en nog aan de dag zullen leggen. Hij zegt hun dat zij steeds bij Hem zijn gebleven in Zijn verzoekingen. Als wij echt weten hoe de discipelen zijn en hoe ook wij als discipelen zijn, kan een dergelijke uitspraak niet anders zijn dan weergaloze liefde. Hij gaat eraan voorbij dat ze Hem binnenkort allemaal zullen verlaten en dat een van hen Hem zal verloochenen. Hij heeft hen in Zijn dienst geroepen en Hij heeft hen geholpen in hun dienst en Hij heeft hen steeds bewaard. En toch legt Hij het feit dat zij steeds bij Hem zijn gebleven in Zijn verzoekingen uit als hun volharding! Hij heeft ook een enorme beloning voor hen. Hij beschikt voor hen een koninkrijk, dat is een taak om te regeren en een terrein om over te regeren, net zoals Zijn Vader Hem dat heeft beschikt. Hier plaatst de Heer Jezus Zijn discipelen op dezelfde hoogte voor de Vader als die Hij heeft. Het welbehagen dat de Vader heeft om hun het koninkrijk te geven ( ) , is het welbehagen van de Zoon. De Vader en de Zoon stemmen hierin overeen en de discipelen zijn het voorwerp ervan. Het eerste is evenwel niet het regeren, maar de gemeenschap met Christus, wat tot uitdrukking komt in het eten en drinken aan Zijn tafel. Wat een groot voorrecht dat Hij ons daartoe roept. Hij heeft het hele werk volbracht, Hij verdient alles en in Zijn grote genade laat Hij ons daarin delen omdat we in Hem hebben mogen geloven. Hoe groot is Hij toch! Vanuit de gemeenschap met Hem mogen Zijn discipelen op tronen zitten om de twaalf stammen van Israël te oordelen. De tafel is het symbool van persoonlijke familie-intimiteit; de troon is het symbool voor de openbare tentoonspreiding van majesteit. Er is een troon voor iedereen die hier op aarde geen troon voor zichzelf heeft gezocht, maar de Heer gevolgd is in Zijn verwerping. De discipelen krijgen een taak van regering over Israël. Oordelen betekent niet het vonnis voltrekken, want dat is al gebeurd als de tijd van regeren voor de discipelen aanbreekt. De tijd van regeren is voorafgegaan door de oordelen die we in het boek Openbaring vinden. Oordelen betekent hier met inzicht besturen ten goede, tot zegen.

‏ Luke 22:28-30

Bemoedigingen

Na het zacht vermanende woord om te dienen en niet de grootste te willen zijn heeft de Heer een enorme bemoediging voor Zijn ruziemakende discipelen. Dit kan ook alleen iemand zeggen die werkelijk de minste is. Zo iemand acht de ander hoog. Echt dienen kunnen wij alleen als we onze medegelovigen hoog aanslaan. De Heer geeft een indrukwekkend getuigenis van hen die zoveel zwakheid en falen aan de dag hebben gelegd en nog aan de dag zullen leggen. Hij zegt hun dat zij steeds bij Hem zijn gebleven in Zijn verzoekingen. Als wij echt weten hoe de discipelen zijn en hoe ook wij als discipelen zijn, kan een dergelijke uitspraak niet anders zijn dan weergaloze liefde.

Hij gaat eraan voorbij dat ze Hem binnenkort allemaal zullen verlaten en dat een van hen Hem zal verloochenen. Hij heeft hen in Zijn dienst geroepen en Hij heeft hen geholpen in hun dienst en Hij heeft hen steeds bewaard. En toch legt Hij het feit dat zij steeds bij Hem zijn gebleven in Zijn verzoekingen uit als hun volharding!

Hij heeft ook een enorme beloning voor hen. Hij beschikt voor hen een koninkrijk, dat is een taak om te regeren en een terrein om over te regeren, net zoals Zijn Vader Hem dat heeft beschikt. Hier plaatst de Heer Jezus Zijn discipelen op dezelfde hoogte voor de Vader als die Hij heeft. Het welbehagen dat de Vader heeft om hun het koninkrijk te geven (Lk 12:32), is het welbehagen van de Zoon. De Vader en de Zoon stemmen hierin overeen en de discipelen zijn het voorwerp ervan. Het eerste is evenwel niet het regeren, maar de gemeenschap met Christus, wat tot uitdrukking komt in het eten en drinken aan Zijn tafel.

Wat een groot voorrecht dat Hij ons daartoe roept. Hij heeft het hele werk volbracht, Hij verdient alles en in Zijn grote genade laat Hij ons daarin delen omdat we in Hem hebben mogen geloven. Hoe groot is Hij toch!

Vanuit de gemeenschap met Hem mogen Zijn discipelen op tronen zitten om de twaalf stammen van Israël te oordelen. De tafel is het symbool van persoonlijke familie-intimiteit; de troon is het symbool voor de openbare tentoonspreiding van majesteit.

Er is een troon voor iedereen die hier op aarde geen troon voor zichzelf heeft gezocht, maar de Heer gevolgd is in Zijn verwerping. De discipelen krijgen een taak van regering over Israël. Oordelen betekent niet het vonnis voltrekken, want dat is al gebeurd als de tijd van regeren voor de discipelen aanbreekt. De tijd van regeren is voorafgegaan door de oordelen die we in het boek Openbaring vinden. Oordelen betekent hier met inzicht besturen ten goede, tot zegen.