Luk 5:5-6 | DutKingComments | STEP | Dit hoofdstuk laat ons in vier fasen zien hoe iemand tot een volgeling wordt naar het voorbeeld van de Heer Jezus. Daarvoor worden de gebeurtenissen in dit hoofdstuk bij elkaar gebracht, zonder dat Lukas rekening houdt met de chronologische volgorde. Het begint met zelfveroordeling ( ) , daarop volgen reiniging ( ) en vergeving en kracht ( ) , waarna de roeping tot de dienst kan volgen ( ) . Het hoofdstuk besluit met als resultaat van alle voorgaande gebeurtenissen het voorstellen van het nieuwe dat in de plaats van het oude komt ( ) . De Heer predikt het Woord van God bij het meer Gennézareth. Omdat de menigte op Hem aandringt, wordt Hij bijna in zee geduwd. Hij gebruikt dan niet Zijn Goddelijke macht om mensen op een afstand te houden, zoals in Lukas 4 ( ) , maar Hij neemt Zijn toevlucht tot één van de twee schepen die Hij daar ziet liggen. Terwijl Hij het Woord van God brengt, spoelen de vissers hun netten. Ze komen blijkbaar net terug van de vangst. Wat komen ze op een mooi moment terug, hoewel ze teleurgesteld zijn dat een hele nacht werken niets heeft opgeleverd. Maar ze zullen grote dingen meemaken. De Heer gaat zonder te vragen aan boord van een van de schepen. Hij is de Heer. Het is het schip van Simon Petrus. Simon vraagt Hem niet wat Hij doet. De Heer vraagt Simon een klein eindje de zee op te gaan. Simon gehoorzaamt direct. Hij stelt zijn schip en zijn krachten en zijn tijd beschikbaar. Hij zal best moe zijn geweest na een nacht vissen, maar als de Heer het vraagt, zet hij zich weer in. Zo werkt Simon mee in het werk van de Heer. Hij geeft Hem gelegenheid om in zijn schip te gaan zitten en vanuit zijn schip de menigten te leren. Stellen wij ook zo onze middelen, krachten en tijd beschikbaar dat de Heer Zijn werk tot zegen voor anderen kan doen? Er komt een einde aan de toespraak van de Heer. Hij weet wat de menigten kunnen verdragen. Nu is het tijd voor iets anders. Hij gaat Simon belonen voor zijn medewerking. Hij zegt tegen hem dat hij moet uitvaren naar de diepte en zijn netten moet uitwerpen voor een vangst. Het gaat niet om een poging om iets te vangen, want Hij stelt het resultaat al vast. Als ervaren visser kan Petrus het niet nalaten Hem erop te wijzen dat ze de hele nacht hebben gevist, maar dat al hun inspanningen niets hebben opgeleverd. Ze hebben dat gedaan zoals ze dat altijd deden en ze zijn ervaren vissers. Hij weet dat het overdag zeker niet zal lukken als het ’s nachts al niet lukt. Simon begint zijn reactie echter met de Heer als “Meester” , dat wil zeggen zijn Meerdere, te erkennen. Het is de titel van iemand die boven anderen staat. Het hier gebruikte woord voor ‘meester’ komt alleen in dit evangelie voor ( ) . Deze erkenning opent de weg tot zegen. Petrus heeft al erkend dat de oude, beproefde methode niet werkt. Nu moet hij het gaan doen op de manier die de Heer aangeeft. Omdat de Meester het zegt, zal hij de netten uitwerpen. Dit is geloof in het woord van de Heer. Het resultaat van gehoorzaamheid is zegen, een grote zegen. De Heer heeft zoveel vissen in hun netten gebracht, dat ze de massa niet kunnen houden. Menselijke middelen zijn te klein om de zegen te ontvangen die de Zoon van God geeft. Er is zoveel vis, dat ook het andere schip met vis wordt gevuld. Beide schepen worden tot de rand vol met vis. De schepen zijn zo vol, dat ze bijna zinken. De Zoon van God zegent met een volle, overlopende maat. Na de opstanding van de Heer krijgt Petrus opnieuw de opdracht het net uit te werpen en dan scheurt het net niet ( ) . Dat het na de opstanding van de Heer Jezus is, wijst erop dat het nieuwe gekomen is. Daar komen alleen de getelden in het net.

‏ Luke 5:5-6

Inleiding

Dit hoofdstuk laat ons in vier fasen zien hoe iemand tot een volgeling wordt naar het voorbeeld van de Heer Jezus. Daarvoor worden de gebeurtenissen in dit hoofdstuk bij elkaar gebracht, zonder dat Lukas rekening houdt met de chronologische volgorde. Het begint met zelfveroordeling (Lk 5:1-11), daarop volgen reiniging (Lk 5:12-16) en vergeving en kracht (Lk 5:17-25), waarna de roeping tot de dienst kan volgen (Lk 5:27-32). Het hoofdstuk besluit met als resultaat van alle voorgaande gebeurtenissen het voorstellen van het nieuwe dat in de plaats van het oude komt (Lk 5:35-39).

Een wonderbare visvangst

De Heer predikt het Woord van God bij het meer Gennézareth. Omdat de menigte op Hem aandringt, wordt Hij bijna in zee geduwd. Hij gebruikt dan niet Zijn Goddelijke macht om mensen op een afstand te houden, zoals in Lukas 4 (Lk 4:30), maar Hij neemt Zijn toevlucht tot één van de twee schepen die Hij daar ziet liggen.

Terwijl Hij het Woord van God brengt, spoelen de vissers hun netten. Ze komen blijkbaar net terug van de vangst. Wat komen ze op een mooi moment terug, hoewel ze teleurgesteld zijn dat een hele nacht werken niets heeft opgeleverd. Maar ze zullen grote dingen meemaken. De Heer gaat zonder te vragen aan boord van een van de schepen. Hij is de Heer. Het is het schip van Simon Petrus. Simon vraagt Hem niet wat Hij doet.

De Heer vraagt Simon een klein eindje de zee op te gaan. Simon gehoorzaamt direct. Hij stelt zijn schip en zijn krachten en zijn tijd beschikbaar. Hij zal best moe zijn geweest na een nacht vissen, maar als de Heer het vraagt, zet hij zich weer in. Zo werkt Simon mee in het werk van de Heer. Hij geeft Hem gelegenheid om in zijn schip te gaan zitten en vanuit zijn schip de menigten te leren. Stellen wij ook zo onze middelen, krachten en tijd beschikbaar dat de Heer Zijn werk tot zegen voor anderen kan doen?

Er komt een einde aan de toespraak van de Heer. Hij weet wat de menigten kunnen verdragen. Nu is het tijd voor iets anders. Hij gaat Simon belonen voor zijn medewerking. Hij zegt tegen hem dat hij moet uitvaren naar de diepte en zijn netten moet uitwerpen voor een vangst. Het gaat niet om een poging om iets te vangen, want Hij stelt het resultaat al vast.

Als ervaren visser kan Petrus het niet nalaten Hem erop te wijzen dat ze de hele nacht hebben gevist, maar dat al hun inspanningen niets hebben opgeleverd. Ze hebben dat gedaan zoals ze dat altijd deden en ze zijn ervaren vissers. Hij weet dat het overdag zeker niet zal lukken als het ’s nachts al niet lukt. Simon begint zijn reactie echter met de Heer als “Meester”, dat wil zeggen zijn Meerdere, te erkennen. Het is de titel van iemand die boven anderen staat. Het hier gebruikte woord voor ‘meester’ komt alleen in dit evangelie voor (Lk 5:5 ; Lk 8:24 ; 45 ; Lk 9:33 ; 49 ; Lk 17:13).

Deze erkenning opent de weg tot zegen. Petrus heeft al erkend dat de oude, beproefde methode niet werkt. Nu moet hij het gaan doen op de manier die de Heer aangeeft. Omdat de Meester het zegt, zal hij de netten uitwerpen. Dit is geloof in het woord van de Heer. Het resultaat van gehoorzaamheid is zegen, een grote zegen. De Heer heeft zoveel vissen in hun netten gebracht, dat ze de massa niet kunnen houden. Menselijke middelen zijn te klein om de zegen te ontvangen die de Zoon van God geeft.

Er is zoveel vis, dat ook het andere schip met vis wordt gevuld. Beide schepen worden tot de rand vol met vis. De schepen zijn zo vol, dat ze bijna zinken. De Zoon van God zegent met een volle, overlopende maat.

Na de opstanding van de Heer krijgt Petrus opnieuw de opdracht het net uit te werpen en dan scheurt het net niet (Jh 21:11). Dat het na de opstanding van de Heer Jezus is, wijst erop dat het nieuwe gekomen is. Daar komen alleen de getelden in het net.