Num 18:11-19 | DutKingComments | STEP | De priesters worden onderscheiden in Aäron en zijn zonen ( ) en Aäron en zijn hele familie, zonen en dochters ( ) . Er is voedsel dat alleen voor Aäron en zijn zonen is, dat zijn de allerheiligste dingen. Er is ook voedsel waarvan zijn hele familie mag eten, dat wil zeggen allen die rein zijn van zijn zonen en dochters. In de beelden van de Bijbel zien we in de zonen gelovigen die hun priesterschap waarmaken. Zij zijn er niet tevreden mee dat ze weten dat ze priester zijn, maar ze oefenen hun priesterschap ook werkelijk uit. De dochters stellen gelovigen voor die in beginsel wel priester zijn, maar daar in de praktijk niets mee doen. Dit verschil komt tot uiting in het voedsel dat genuttigd wordt. De graanoffers, de schuldoffers en de zondoffers zijn alleen voor de zonen. De dankoffers zijn zowel voor de zonen als de dochters. Alle offers spreken van de Heer Jezus, maar er is geestelijke rijpheid nodig om zich te voeden met de Heer Jezus in wat Hij is geweest in Zijn leven op aarde, en inzicht te hebben in wat Hij is als Degene Die de schuld op Zich heeft genomen en de zonde heeft gedragen. Bij het dankoffer is dat inzicht niet nodig. Als iemand pas tot bekering is gekomen, kan hij direct de Heer Jezus danken voor zijn verlossing. Hij kan genieten van het borststuk van het beweegoffer als een beeld van de liefde van de Heer Jezus en van de rechterachterbout als een beeld van de kracht van de Heer Jezus. Dat is het eten van het dankoffer. Om in te dringen in wat die verlossing Hem heeft gekost, is het nodig met de betekenis van het werk van de Heer Jezus bezig te zijn geweest. Dochters stellen gelovigen voor – zowel mannen als vrouwen! – die tevreden zijn met het bewustzijn dat zij priesters zijn, maar niet bezig zijn met de geestelijke dingen. Ze kennen hun positie en zijn daar ook dankbaar voor, maar het spoort hen niet aan tot geestelijke activiteit om met offeranden het heiligdom binnen te gaan. Zonen stellen gelovigen voor – zowel mannen als vrouwen! – die actief zijn in het onderzoek van de Schriften naar de betekenis van het werk van de Heer Jezus. Het raakt hun hart en zij verlangen ernaar in het heiligdom God te prijzen voor wat ze hebben gezien van Zijn Zoon. Het zondoffer wordt geslacht ingeval iemand heeft gezondigd. De priester die het brengt, moet ervan eten. Eten van het zondoffer stelt voor het indringen in wat het de Heer Jezus heeft gekost om voor die zonde het oordeel te ondergaan. Als iemand gezondigd heeft, kan een priesterlijke gelovige zo iemand helpen dit te belijden. Dat kan alleen door na te denken over de Heer Jezus als zondoffer en te laten zien dat Hij voor die zonde heeft geleden. Door belijdenis wordt de zonde vergeven. Iemand helpen om hersteld te worden in de gemeenschap met de Vader en de medegelovigen kan niet gebeuren door een ‘dochter van Aäron’. Dat moet gebeuren door een ‘zoon van Aäron’. Dat kan een pasbekeerde niet. Daar is priesterlijke rijpheid voor nodig. De inkomsten van de priesters bestaan uit (delen van) verschillende offers en het beste van het land. Dit laatste kunnen zij natuurlijk pas krijgen als het volk in het land woont. Het behoort tot de verantwoordelijkheid van het volk om het beste van hun inkomsten aan de HEERE te geven ( ) . Ook wat onder de ban ligt en het eerstgeborene is voor de HEERE en Hij bestemt dat voor de priesters. Wat voor de HEERE is, is ook voor de priesters. Deze regeling is door de HEERE gegeven om de saamhorigheid van het volk te vergroten. Het volk moet dan ook bezig zijn met de zegen van het land. Volk, priesters en Levieten, alles hangt met elkaar samen. Als gelovigen vormen we het volk, en zijn we tevens priesters en Levieten. Ons leven van elke dag draagt als het goed is bij aan onze dienst als priesters en Levieten. Ons leven draagt ook bij aan de priester- en Levietendienst van de anderen. Een ‘zoutverbond’ wijst op de duurzaamheid van deze inzetting als een onverbrekelijk verbond. God houdt altijd vast aan wat Hij tot zegen voor Zijn volk aan voorschriften heeft gegeven.

‏ Numbers 18:11-19

De inkomsten van de priesters

De priesters worden onderscheiden in Aäron en zijn zonen (Nm 18:8-10) en Aäron en zijn hele familie, zonen en dochters (Nm 18:11-19). Er is voedsel dat alleen voor Aäron en zijn zonen is, dat zijn de allerheiligste dingen. Er is ook voedsel waarvan zijn hele familie mag eten, dat wil zeggen allen die rein zijn van zijn zonen en dochters. In de beelden van de Bijbel zien we in de zonen gelovigen die hun priesterschap waarmaken. Zij zijn er niet tevreden mee dat ze weten dat ze priester zijn, maar ze oefenen hun priesterschap ook werkelijk uit. De dochters stellen gelovigen voor die in beginsel wel priester zijn, maar daar in de praktijk niets mee doen.

Dit verschil komt tot uiting in het voedsel dat genuttigd wordt. De graanoffers, de schuldoffers en de zondoffers zijn alleen voor de zonen. De dankoffers zijn zowel voor de zonen als de dochters. Alle offers spreken van de Heer Jezus, maar er is geestelijke rijpheid nodig om zich te voeden met de Heer Jezus in wat Hij is geweest in Zijn leven op aarde, en inzicht te hebben in wat Hij is als Degene Die de schuld op Zich heeft genomen en de zonde heeft gedragen.

Bij het dankoffer is dat inzicht niet nodig. Als iemand pas tot bekering is gekomen, kan hij direct de Heer Jezus danken voor zijn verlossing. Hij kan genieten van het borststuk van het beweegoffer als een beeld van de liefde van de Heer Jezus en van de rechterachterbout als een beeld van de kracht van de Heer Jezus. Dat is het eten van het dankoffer.

Om in te dringen in wat die verlossing Hem heeft gekost, is het nodig met de betekenis van het werk van de Heer Jezus bezig te zijn geweest. Dochters stellen gelovigen voor – zowel mannen als vrouwen! – die tevreden zijn met het bewustzijn dat zij priesters zijn, maar niet bezig zijn met de geestelijke dingen. Ze kennen hun positie en zijn daar ook dankbaar voor, maar het spoort hen niet aan tot geestelijke activiteit om met offeranden het heiligdom binnen te gaan. Zonen stellen gelovigen voor – zowel mannen als vrouwen! – die actief zijn in het onderzoek van de Schriften naar de betekenis van het werk van de Heer Jezus. Het raakt hun hart en zij verlangen ernaar in het heiligdom God te prijzen voor wat ze hebben gezien van Zijn Zoon.

Het zondoffer wordt geslacht ingeval iemand heeft gezondigd. De priester die het brengt, moet ervan eten. Eten van het zondoffer stelt voor het indringen in wat het de Heer Jezus heeft gekost om voor die zonde het oordeel te ondergaan. Als iemand gezondigd heeft, kan een priesterlijke gelovige zo iemand helpen dit te belijden. Dat kan alleen door na te denken over de Heer Jezus als zondoffer en te laten zien dat Hij voor die zonde heeft geleden. Door belijdenis wordt de zonde vergeven. Iemand helpen om hersteld te worden in de gemeenschap met de Vader en de medegelovigen kan niet gebeuren door een ‘dochter van Aäron’. Dat moet gebeuren door een ‘zoon van Aäron’. Dat kan een pasbekeerde niet. Daar is priesterlijke rijpheid voor nodig.

De inkomsten van de priesters bestaan uit (delen van) verschillende offers en het beste van het land. Dit laatste kunnen zij natuurlijk pas krijgen als het volk in het land woont. Het behoort tot de verantwoordelijkheid van het volk om het beste van hun inkomsten aan de HEERE te geven (Lv 27:30). Ook wat onder de ban ligt en het eerstgeborene is voor de HEERE en Hij bestemt dat voor de priesters. Wat voor de HEERE is, is ook voor de priesters.

Deze regeling is door de HEERE gegeven om de saamhorigheid van het volk te vergroten. Het volk moet dan ook bezig zijn met de zegen van het land. Volk, priesters en Levieten, alles hangt met elkaar samen. Als gelovigen vormen we het volk, en zijn we tevens priesters en Levieten. Ons leven van elke dag draagt als het goed is bij aan onze dienst als priesters en Levieten. Ons leven draagt ook bij aan de priester- en Levietendienst van de anderen.

Een ‘zoutverbond’ wijst op de duurzaamheid van deze inzetting als een onverbrekelijk verbond. God houdt altijd vast aan wat Hij tot zegen voor Zijn volk aan voorschriften heeft gegeven.