Num 7:2 | DutKingComments | STEP | In Numeri 6 , bij de toewijding van de nazireeër, is sprake van vrijwilligheid, maar ook van voorschriften hoe die vrijwilligheid moet gebeuren. In Numeri 7 hebben we geen voorschriften. Hier gebeurt alles vrijwillig, uit het verlangen God iets te geven voor het heiligdom en de inwijding van het altaar. Alles is uit liefde; het is de reactie van het hart van het volk. Waarom gaan we in het eerste vers terug naar de oprichting van de tabernakel die al in Exodus 40 , een maand eerder dus, is gebeurd? Omdat dit past bij de rangschikking door de Heilige Geest van deze boeken. Wat hier genoemd wordt, past juist in het boek Numeri . De leiders zien de oprichting van de tabernakel. Dat bewerkt bij hen een reactie. Zij beseffen dat God in hun midden komt wonen – het wonen van God heeft de nadruk in Exodus – en dat dan de dienst aan Hem kan beginnen, nu het volk in de woestijn is aangekomen. Zij komen met hun gaven op de juiste dag om daarmee de dienst aan Hem in de woestijn te bevorderen. God neemt die gaven aan en bepaalt welke gaven aan wie worden gegeven. De dienst die voor Hem gebeurt, wordt door Hem bestuurd. Deze gaven hebben te maken met de dienst in de tabernakel, het getuigenis naar buiten toe. De leiders hebben begrepen dat de Levieten bij het dragen van de tabernakel door de woestijn best hulp kunnen gebruiken. In de tabernakel wordt niet alleen priesterdienst verricht, hij wordt ook rondgedragen door de woestijn. Zo is het ook met de gemeente. We komen samen om God als priesters te dienen, maar het is ook Gods bedoeling dat we alles wat we aan zegeningen hebben ontvangen, in ons getuigenis in de wereld tot uitdrukking brengen. De leiders geven overdekte wagens. Wat we hebben te vervoeren, zijn geen dingen waarmee we te koop lopen. Met zijn tweeën brengen ze één wagen. Dat wijst op het zoeken naar gemeenschap in de dienst met het doel het bevorderen van Gods werk in de gemeente. De leiders spreken van de voorgangers onder de gelovigen, zij die leiding geven.

Numbers 7:2

Inleiding

In Numeri 6, bij de toewijding van de nazireeër, is sprake van vrijwilligheid, maar ook van voorschriften hoe die vrijwilligheid moet gebeuren. In Numeri 7 hebben we geen voorschriften. Hier gebeurt alles vrijwillig, uit het verlangen God iets te geven voor het heiligdom en de inwijding van het altaar. Alles is uit liefde; het is de reactie van het hart van het volk.

De offergave van de leiders

Waarom gaan we in het eerste vers terug naar de oprichting van de tabernakel die al in Exodus 40, een maand eerder dus, is gebeurd? Omdat dit past bij de rangschikking door de Heilige Geest van deze boeken. Wat hier genoemd wordt, past juist in het boek Numeri.

De leiders zien de oprichting van de tabernakel. Dat bewerkt bij hen een reactie. Zij beseffen dat God in hun midden komt wonen – het wonen van God heeft de nadruk in Exodus – en dat dan de dienst aan Hem kan beginnen, nu het volk in de woestijn is aangekomen. Zij komen met hun gaven op de juiste dag om daarmee de dienst aan Hem in de woestijn te bevorderen. God neemt die gaven aan en bepaalt welke gaven aan wie worden gegeven. De dienst die voor Hem gebeurt, wordt door Hem bestuurd.

Deze gaven hebben te maken met de dienst in de tabernakel, het getuigenis naar buiten toe. De leiders hebben begrepen dat de Levieten bij het dragen van de tabernakel door de woestijn best hulp kunnen gebruiken. In de tabernakel wordt niet alleen priesterdienst verricht, hij wordt ook rondgedragen door de woestijn. Zo is het ook met de gemeente. We komen samen om God als priesters te dienen, maar het is ook Gods bedoeling dat we alles wat we aan zegeningen hebben ontvangen, in ons getuigenis in de wereld tot uitdrukking brengen.

De leiders geven overdekte wagens. Wat we hebben te vervoeren, zijn geen dingen waarmee we te koop lopen. Met zijn tweeën brengen ze één wagen. Dat wijst op het zoeken naar gemeenschap in de dienst met het doel het bevorderen van Gods werk in de gemeente. De leiders spreken van de voorgangers onder de gelovigen, zij die leiding geven.