Pro 25:1 | DutKingComments | STEP | Hier begint een nieuw deel van het boek: Spreuken 25-29 . Het bevat aanvullende spreuken van Salomo, die zijn verzameld door de mannen van koning Hizkia (715-687/686 v.Chr.). Deze mannen leefden ongeveer tweehonderdzeventig jaar na de dood van Salomo. Salomo heeft drieduizend spreuken uitgesproken ( ) . Daarvan is een aantal in de voorgaande hoofdstukken in Gods Woord opgenomen. Nu volgt nog een aantal spreuken uit diezelfde voorraad. Deze zijn door “de mannen van Hizkia” overgeschreven en ook in Gods Woord opgenomen. Het zijn geen nieuwe spreuken. Ze waren er al in de tijd van Salomo, de tijd dat het koninkrijk in heerlijkheid bestond. Hizkia is een van de laatste koningen van Juda, het tweestammenrijk. In zijn dagen werd het tienstammenrijk weggevoerd door de Assyriërs. Niet lang daarna zou ook het tweestammenrijk worden weggevoerd, door Nebukadnezar. Dit betekent dat Hizkia in een eindtijd leefde. Hij was een Godvrezende koning voor wie het Woord van God weer gezag had. Daardoor gaf God door hem een opwekking in Zijn volk. De “spreuken van Salomo die de mannen van Hizkia, de koning van Juda, hebben overgeschreven” , zijn daarvan een extra bewijs. Het laat ons zien dat het voor ons, die ook leven in een eindtijd, belangrijk is het gezag van Gods Woord te erkennen en dat ‘eeuwenoude’ Woord in ons leven toe te passen. We hebben geen belang bij ‘nieuwe waarheden’. In een eindtijd gaat het erom dat we teruggaan naar “wat van [het] begin af was” ( ) , dat wij vragen naar “de aloude paden, waar toch de goede weg is” , opdat we die bewandelen ( ) . De waarheden die aan de gemeente zijn toevertrouwd, zijn al tweeduizend jaar oud, maar ze zijn nog even actueel als toen. Het gaat niet om nieuwe waarheden, maar om een hernieuwd beleven van oude waarheden. Het is een goede dienst aan de gemeente als er geschriften worden gepubliceerd die lange tijd onopgemerkt zijn gebleven, maar die van actuele inhoud blijken te zijn.

Proverbs 25:1

Overgeschreven spreuken van Salomo

Hier begint een nieuw deel van het boek: Spreuken 25-29. Het bevat aanvullende spreuken van Salomo, die zijn verzameld door de mannen van koning Hizkia (715-687/686 v.Chr.). Deze mannen leefden ongeveer tweehonderdzeventig jaar na de dood van Salomo. Salomo heeft drieduizend spreuken uitgesproken (1Kn 4:32). Daarvan is een aantal in de voorgaande hoofdstukken in Gods Woord opgenomen. Nu volgt nog een aantal spreuken uit diezelfde voorraad. Deze zijn door “de mannen van Hizkia” overgeschreven en ook in Gods Woord opgenomen.

Het zijn geen nieuwe spreuken. Ze waren er al in de tijd van Salomo, de tijd dat het koninkrijk in heerlijkheid bestond. Hizkia is een van de laatste koningen van Juda, het tweestammenrijk. In zijn dagen werd het tienstammenrijk weggevoerd door de Assyriërs. Niet lang daarna zou ook het tweestammenrijk worden weggevoerd, door Nebukadnezar. Dit betekent dat Hizkia in een eindtijd leefde.

Hij was een Godvrezende koning voor wie het Woord van God weer gezag had. Daardoor gaf God door hem een opwekking in Zijn volk. De “spreuken van Salomo die de mannen van Hizkia, de koning van Juda, hebben overgeschreven”, zijn daarvan een extra bewijs. Het laat ons zien dat het voor ons, die ook leven in een eindtijd, belangrijk is het gezag van Gods Woord te erkennen en dat ‘eeuwenoude’ Woord in ons leven toe te passen. We hebben geen belang bij ‘nieuwe waarheden’. In een eindtijd gaat het erom dat we teruggaan naar “wat van [het] begin af was” (1Jh 1:1), dat wij vragen naar “de aloude paden, waar toch de goede weg is”, opdat we die bewandelen (Jr 6:16).

De waarheden die aan de gemeente zijn toevertrouwd, zijn al tweeduizend jaar oud, maar ze zijn nog even actueel als toen. Het gaat niet om nieuwe waarheden, maar om een hernieuwd beleven van oude waarheden. Het is een goede dienst aan de gemeente als er geschriften worden gepubliceerd die lange tijd onopgemerkt zijn gebleven, maar die van actuele inhoud blijken te zijn.