Isa 57 | PesPCB | STEP | انسانهای خوب، ديده از جهان فرو می‌بندند و اشخاص خداشناس پيش از وقت می‌ميرند و كسی نيست كه در اين باره فكر كند و دليل اين امر را بفهمد. ايشان می‌ميرند تا از مصيبتی كه در راه است نجات يابند.

‎ Isaiah 57

محكوميت بدكاران اسرائيل

1 انسانهای خوب، ديده از جهان فرو می‌بندند و اشخاص خداشناس پيش از وقت می‌ميرند و كسی نيست كه در اين باره فكر كند و دليل اين امر را بفهمد. ايشان می‌ميرند تا از مصيبتی كه در راه است نجات يابند. 2 هنگامی كه خداشناسان می‌ميرند، از آرامش برخوردار می‌شوند و استراحت می‌يابند.

3 و اما شما ای بدكاران، جلو بياييد! ای اولاد جادوگران و زناكاران، نزديک بياييد! 4 ^{▼▼ This verse is empty because in this translation its contents have been moved to form part of verse اشعيا 57:5.} 5 ^{▼▼ In this translation, this verse contains text which in some other translations appears in verses اشعيا 57:4-5.}شما چه كسی را مسخره می‌كنيد؟ به چه كسی دهن كجی می‌كنيد؟ ای آدمهای گناهكار و دروغگو، شما همان اشخاصی هستيد كه زير سايهٔ درختان زنا می‌كنيد و در دره‌ها و زير شكاف صخره‌های بلند فرزندان خود را برای بتها قربانی می‌كنيد. 6 سنگهای صاف را از ميان دره‌ها برمی‌داريد و آنها را چون خدا می‌پرستيد و هدايای گوناگون به آنها تقديم می‌كنيد. آيا فكر می‌كنيد اين رفتارتان خدا را خشنود می‌كند؟ 7 به کوههای بلند می‌رويد تا در آنجا زنا كنيد و برای بتهايتان قربانی كنيد. 8 شما بتهايتان را پشت درهای بسته قرار می‌دهيد و آنها را می‌پرستيد. اين عمل شما زناكاری است، زيرا به جای اينكه خدا را دوست داشته باشيد و عبادت كنيد، به بتها عشق می‌ورزيد و آنها را می‌پرستيد. 9 با عطر و روغن به حضور بت «مولک» می‌رويد تا آنها را تقديمش كنيد. به سفرهای دور و دراز می‌رويد، حتی به جهنم هم پا می‌گذاريد، تا شايد خدايان تازه‌ای بيابيد و به آنها دل ببنديد. 10 آنقدر می‌گرديد تا خسته و درمانده می‌شويد، ولی دست از جستجو برنمی‌داريد. به خود قوت قلب می‌دهيد و پيش می‌رويد.

11 خداوند می‌فرمايد: «اين بتها چه هستند كه از آنها می‌ترسيد و به من خيانت می‌كنيد؟ چرا مرا ديگر به ياد نمی‌آوريد؟ آيا علت اينكه از من نمی‌ترسيد اين نيست كه سكوت كرده‌ام و چيزی نگفته‌ام؟ 12 شما فكر می‌كنيد كار درستی انجام می‌دهيد، ولی وقتی من كارهای زشت شما را برملا سازم، آنگاه بتهای شما نيز قادر نخواهند بود شما را ياری دهند. 13 از دست اين بتهايی كه برای خود جمع كرده‌ايد كاری ساخته نيست و آنها به فرياد شما نخواهند رسيد؛ آنها به قدری ضعيفند كه يک وزش باد می‌تواند آنها را از جا بركند و با خود ببرد. اما بدانيد كسانی كه به من توكل دارند مالک زمين و وارث كوه مقدس من خواهند شد.»

وعدهٔ آرامش

14 خداوند می‌گويد: «قوم من به سوی من باز می‌گردند! پس راه را آماده سازيد و سنگها و موانع را از سر راه برداريد.»

15 خدای متعال و مقدس كه تا ابد زنده است، چنين می‌گويد: «من در مكانهای بلند و مقدس ساكنم و نيز در وجود كسی كه روحی متواضع و توبه‌كار دارد، تا دل او را زنده سازم و نيروی تازه به او بخشم. 16 من تا ابد شما را محكوم نخواهم كرد و بر شما خشمگين نخواهم ماند، زيرا اگر چنين كنم تمام جانهايی كه آفريده‌ام از بين خواهند رفت. 17 من به علت طمعكاری شما غضبناک شدم و تنبيه‌تان كردم و شما را ترک گفتم. اما شما راه خود را ادامه داديد و از آن دست نكشيديد. 18 كارهای شما را می‌بينم، اما با وجود اين شما را شفا خواهم داد. شما را هدايت خواهم كرد و تسلی خواهم داد. به شما كمک خواهم كرد تا برای گناهانتان ماتم بگيريد و به آنها اعتراف كنيد. 19 همهٔ مردم از سلامتی برخوردار خواهند شد چه آنانی كه دورند و چه آنانی كه نزديكند؛ زيرا من ايشان را شفا خواهم بخشيد. 20 اما بدكاران مانند دريای متلاطمی هستند كه هرگز آرام نمی‌گيرد، بلكه هميشه گل و لجن بالا می‌آورد. 21 برای بدكاران سلامتی و آرامش وجود ندارد.» اين است آنچه خداوند می‌فرمايد.