Psalms 89
1Een gebed van Moses, den man Gods. Heer, Gij waart ons een schuts van geslacht tot geslacht, 2Voordat de bergen waren geboren; Eer aarde en wereld werden gebaard, Zijt Gij, o God, in de eeuwen der eeuwen! 3Maar de mensen laat Gij tot stof vergaan, En zegt: Keert er toe terug, gij kinderen der mensen! 4Ja, duizend jaren zijn als de dag van gisteren in uw oog, En als een nachtwaak, wanneer ze voorbij is. 5Gij laat ze verdwijnen als slaap in de morgen, En als het welig tierende gras, 6Dat ‘s morgens opgroeit en bloeit, Maar ‘s avonds verwelkt en verdort. 7Want wij komen om door uw toorn, Verdwijnen plotseling door uw gramschap. 8Gij hebt U onze zonden voor ogen gesteld, Onze geheime fouten in het licht van uw aanschijn: 9Zo snellen door uw toorn onze dagen voorbij, En vliegen onze jaren heen als een zucht. 10Ons leven duurt maar zeventig jaren, Of zijn we krachtig, tachtig jaar. Het meeste daarvan is nog onheil en jammer, Want de verzwakking komt snel, en dan vlieden we heen. 11Ach, mochten we toch de kracht van uw gramschap beseffen, En uw toorn leren vrezen! 12Leer ons dan zó onze dagen tellen, Dat we er verstandig van harte door worden. 13Ach Jahweh, wend U eindelijk toch eens tot ons, En ontferm U over uw dienaars; 14Verzadig ons met uw genade, als we nog jong zijn, Opdat we heel ons leven mogen jubelen en juichen. 15Geef ons vreugde, even lang als Gij ons hebt gekastijd; Evenveel jaren als wij ellende doorstonden. 16Laat uw dienaars uw machtige daden aanschouwen, En hun kinderen uw glorie! 17Moge de goedheid van Jahweh, onzen God, met ons blijven, En het werk onzer handen doen gedijen!
Copyright information for
NlCanisius1939