‏ 2 Samuel 22

1و داود در روزیكهخداوند او را از دستجمیعدشمنانشو از دستشاؤلرهاییداد، كلماتاینسرود را برایخداوند انشا نمود.

2و گفت: «خداوند صخرۀ منو قلعۀ منو رهانندۀ مناست.

3خدایصخرۀ منكهبر او توكّلخواهمنمود، سپر منو شاخنجاتم، برجبلند و ملجایمن، اینجاتدهندۀ من، مرا از ظلمخواهیرهانید.

4خداوند را كهسزاوار كلِّ حمد است، خواهمخواند. پساز دشمنانخود خلاصیخواهمیافت.

5زیرا كهموجهایموتمرا احاطهنموده، و سیلهایعصیانمرا ترسانیدهبود.

6رَسَنهایگور مرا احاطهنمودند. دامهایموتمرا دریافتند.

7در تنگی خود خداوند را خواندمو نزد خدایخویشدعا نمودم، و او آواز مرا از هیكلخود شنید و استغاثۀ منبهگوشویرسید.

8آنگاهزمینمتزلزلو مرتعشگردید و اساسهایآسمانبلرزیدند و از حدّتخشماو متحركگردیدند.

9از بینیویدود متصاعد شد و از دهاناو آتشسوزاندرآمد و اخگرها از آنافروختهگردید.

10و او آسمانها را خمكرده، نزولفرمود و تاریكیغلیظزیر پایهایشبود.

11بر كروبینسوار شده، پرواز نمود، و بر بالهایباد نمایانگردید.

12ظلمترا بهاطرافخود سایبانها ساخت، و اجتماعآبها و ابرهایمتراكمافلاكرا.

13از درخشندگیایكهپیشرویویبود، اخگرهایآتشافروختهگردید.

14خداوند از آسمانرعد نمود و حضرتاعلیآواز خویشرا مسموعگردانید.

15تیرها فرستاده، ایشانرا پراكندهساختو برقرا جهانیده، ایشانرا سراسیمهگردانید.

16پسعمقهایدریا ظاهر شد و اساسهایربعمسكونمنكشفگردید، از توبیخخداوند و از نفخۀ باد بینیوی.

17از اعلیعلّیینفرستاده، مرا گرفتو از آبهایبسیار مرا بیرونكشید.

18مرا از دشمنانزورآورمرهاییداد، و از مبغضانم، چونكهاز منقویتر بودند.

19در روز شقاوتمن، ایشانمرا دریافتهبودند، لیكنخداوند تكیهگاهمنبود.

20مرا بهمكانوسیعبیرونآورد و مرا خلاصیداد چونكهبهمنرغبتمیداشت.

21پسخداوند مرا بهحسبعدالتمجزا خواهد داد، و بهحسبپاكیزگی دستممرا مكافاتخواهد رسانید.

22زیرا كهطریقهایخداوند را حفظنمودمو از خدایخویشعصیاننورزیدم.

23چونكهجمیعاحكاماو در مدّ نظر مناستو از فرایضاو انحرافنورزیدم.

24و بهحضور او كاملشدمو از عصیانورزیدن، خویشتنرا بازداشتم.

25بنابراینخداوند مرا بهحسبعدالتمجزا داد و بر حسبصداقتیكهدر نظر ویداشتم.

26با شخصرحیم، خویشتنرا رحیمخواهینمود و با مرد كاملبا كاملیترفتار خواهیكرد.

27با شخصطاهر بهطهارتعملخواهینمود و با كجخُلقانمخالفتخواهیكرد.

28و قوممستمند را نجاتخواهیداد. اما چشمانتو بر متكبراناستتا ایشانرا پَستگردانی.

29زیرا كهتو ایخداوند، نور منهستیو خداوند، تاریكیمرا بهروشناییمبدلخواهد ساخت.

30زیرا كهبهاستعانتتو بر لشكریتاختآوردمو بهمدد خدایخود بر حصارها جستو خیز نمودم.

31و اما خدا، طریقویكاملاست؛ و كلامخداوند مُصفّا؛ و او برایجمیعمتوكلانشسپر میباشد.

32زیرا كیستخدا غیر از یهُوَه؟ و كیستصخرهغیر از خدایما؟

33خدا قلعۀ استوار مناست. و طریقمرا كاملمیسازد.

34و پایهایمرا مثلپایغزالمیگرداند، و مرا بر مكانهایبلندمبرپا میدارد.

35دستهایمرا بهجنگتعلیممیدهد، و بهبازویخود كمانبرنجینرا میكشم.

36و سپر نجاتخود را بهمنخواهیداد، و لطفتو مرا بزرگخواهد ساخت.

37قدمهایمرا در زیر منوسعتدادیكهپایهایمنلغزید.

38دشمنانخود را تعاقبنموده، ایشانرا هلاكخواهمساخت، و تا نابود نشوند بر نخواهمگشت.

39ایشانرا خرابكرده، خُرد خواهمساختتا دیگر برنخیزند، و زیر پایهایمخواهند افتاد.

40زیرا كمر مرا برایجنگبهقوّتخواهیبست، و آنانیرا كهبهضدّ منبرخیزند در زیر منخمخواهیساخت.

41و دشمنانمرا پیشمنمنهزمخواهیكرد تا خصمانخود را منقطعسازم.

42فریاد برمیآورند، اما رهانندهاینیست؛ و بهسویخداوند، لیكنایشانرا اجابتنخواهد كرد.

43پسایشانرا مثلغبار زمیننرممیكنمو مثلگلكوچهها كوبیده، پایمالمیسازم.

44و تو مرا از مخاصماتقوممنخواهیرهانید، و مرا برایسرداریامتها حفظخواهیكرد، و قومیرا كهنشناختهبودم، مرا بندگیخواهند نمود.

45غریباننزد منتذلّلخواهند كرد و بهمجرد شنیدنمن، مرا اطاعتخواهند نمود.

46غریبانپژمردهخواهند گردید و از مكانهایمخفیخود با ترسبیرونخواهند آمد.

47خداوند زندهاستو صخرۀ منمتباركو خدایصخرۀ نجاتمنمتعالباد.

48ایخداییكهبرایمنانتقاممیكشیو قومها را زیر منپستمیسازی،

49و مرا از دستدشمنانمبیرونمیآوریو بر مقاومتكنندگانممرا بلند میگردانی. تو مرا از مرد ظالمخلاصیخواهیداد.

50بنابراینایخداوند، تو را در میانامتها حمد خواهمگفت، و بهنامتو ترنّمخواهمنمود.

51نجاتعظیمیبرایپادشاهخود مینماید. و برایمسیحخویشرحمترا پدید میآورد. بهجهتداود و ذریتویتا ابدالا’باد.»