‏ Exodus 12

1و خداوند موسیو هارونرا در زمین مصر مخاطبساخته، گفت: 2«اینماهبرایشما سر ماهها باشد، ایناولاز ماههایسالبرایشماست. 3تمامیجماعتاسرائیلرا خطابكرده، گویید كهدر دهماینماههر یكیاز ایشانبرهایبهحسبخانههایپدرانخود بگیرند، یعنیبرایهر خانهیكبره. 4و اگر اهلخانهبرایبرهكمباشند، آنگاهاو و همسایهاشكهمجاور خانۀ او باشد آنرا بهحسبشمارۀ نفوسبگیرند، یعنیهر كسموافقخوراكشبرهرا حسابكند. 5برۀ شما بیعیب، نرینۀ یكسالهباشد، از گوسفندانیا از بزها آنرا بگیرید.

6و آنرا تا چهاردهماینماهنگاهدارید، و تمامیانجمنجماعتبنیاسرائیلآنرا در عصر ذبحكنند 7و از خونآنبگیرند، و آنرا بر هر دو قایمه، و سردر خانهكهدر آن، آنرا میخورند، بپاشند. 8و گوشتشرا در آنشببخورند. بهآتشبریانكرده، با نانفطیر و سبزیهایتلخآنرا بخورند. 9و از آنهیچخامنخورید، و نهپختهبا آب، بلكهبهآتشبریانشده، كلهاشو پاچههایشو اندرونشرا. 10و چیزیاز آنتا صبحنگاهمدارید. و آنچهتا صبحماندهباشد، بهآتشبسوزانید. 11و آنرا بدینطور بخورید: كمر شما بسته، و نعلینبر پایهایشما، و عصا در دستشما، و آنرا بهتعجیلبخورید، چونكهفِصَحخداوند است.

12«و در آنشباز زمینمصر عبور خواهمكرد، و همۀ نخستزادگانزمینمصر را از انسانو بهایمخواهمزد، و بر تمامیخدایانمصر داوریخواهمكرد. منیهوههستم. 13و آنخون، علامتیبرایشما خواهد بود، بر خانههاییكهدر آنها میباشید. و چونخونرا ببینم، از شما خواهمگذشتو هنگامیكهزمینمصر را میزنم، آنبلا برایهلاكشما بر شما نخواهد آمد.

14و آنروز، شما را براییادگاریخواهد بود، و در آن، عیدیبرایخداوند نگاهدارید، و آنرا بهقانونابدی، نسلاً بعد نسلعید نگاهدارید. 15هفتروز نانفطیر خورید، در روز اولخمیرمایهرا از خانههایخود بیرونكنید، زیرا هر كهاز روز نخستینتا روز هفتمینچیزیخمیر شدهبخورد، آنشخصاز اسرائیلمنقطعگردد. 16و در روز اول، محفلمقدس، و در روز هفتم، محفلمقدسبرایشما خواهد بود. در آنها هیچكار كردهنشود جز آنچههر كسباید بخورد؛ آنفقطدر میانشما كردهشود.

17پسعید فطیر را نگاهدارید، زیرا كهدر همانروز لشكرهایشما را از زمینمصر بیرونآوردم. بنابراین، اینروز را در نسلهایخود بهفریضۀ ابدینگاهدارید. 18در ماهاولدر روز چهاردهمماه، در شام، نانفطیر بخورید، تا شامبیستو یكمماه. 19هفتروز خمیرمایهدر خانههایشما یافتنشود، زیرا هر كهچیزیخمیر شدهبخورد، آنشخصاز جماعتاسرائیلمنقطعگردد، خواهغریبباشد خواهبومیآنزمین. 20هیچچیز خمیر شدهمخورید، در همۀ مساكنخود فطیر بخورید.»

21پسموسیجمیعمشایخاسرائیلرا خوانده، بدیشانگفت: «بروید و برهایبرایخود موافقخاندانهایخویشبگیرید، و فِصَحرا ذبحنمایید. 22و دستهایاز زوفا گرفته، در خونیكهدر طشتاستفروبرید، و بر سر در و دو قایمۀ آن، از خونیكهدر طشتاستبزنید، و كسیاز شما از در خانۀ خود تا صبحبیروننرود.

23زیرا خداوند عبور خواهد كرد تا مصریانرا بزند و چونخونرا بر سردر و دو قایمهاشبیند، همانا خداوند از در گذرد و نگذارد كههلاككنندهبهخانههایشما درآید تا شما را بزند.

24و اینامررا برایخود و پسرانخود بهفریضۀ ابدینگاهدارید. 25و هنگامیكهداخلزمینیشدید كهخداوند حسبقولخود، آنرا بهشما خواهد داد. آنگاهاینعبادترا مَرعیدارید. 26و چونپسرانشما بهشما گویند كهاینعبادتشما چیست، 27گویید اینقربانی فِصَحخداوند است، كهاز خانههایبنیاسرائیلدر مصر عبور كرد، وقتیكهمصریانرا زد و خانههایما را خلاصیداد.» پسقومبهرویدرافتاده، سجدهكردند. 28پسبنیاسرائیلرفته، آنرا كردند، چنانكهخداوند بهموسیو هارونامر فرمودهبود، همچنانكردند.

29و واقعشد كهدر نصفشب، خداوند همۀ نخستزادگانزمینمصر را، از نخستزادۀ فرعونكهبر تختنشستهبود تا نخستزادۀ اسیریكهدر زندانبود، و همۀ نخستزادههایبهایمرا زد. 30و در آنشبفرعونو همۀ بندگانشو جمیعمصریانبرخاستند و نعرۀ عظیمیدر مصر برپا شد، زیرا خانهاینبود كهدر آنمِیتینباشد.

31و موسیو هارونرا در شبطلبیده، گفت: «برخیزید! و از میانقوممنبیرونشوید، همشما و جمیعبنیاسرائیل! و رفته، خداوند را عبادتنمایید، چنانكهگفتید. 32گلهها و رمههایخود را نیز چنانكهگفتید، برداشته، بروید و مرا نیز بركتدهید.»

33و مصریاننیز بر قوماِلحاحنمودند تا ایشانرا بزودیاز زمینروانهكنند، زیرا گفتند ما همهمردهایم. 34و قوم، آرد سرشتۀ خود را پیشاز آنكهخمیر شود برداشتند، و تَغارهایخویشرا در رختها بر دوشخود بستند. 35و بنیاسرائیلبهقولموسیعملكرده، از مصریانآلاتنقرهو آلاتطلا و رختها خواستند. 36و خداوند قومرا در نظر مصریانمُكَرّمساخت، كههرآنچهخواستند بدیشاندادند. پسمصریانرا غارتكردند.

37و بنیاسرائیلاز رعمسیسبهسكوتكوچكردند، قریبِ ششصدهزار مرد پیاده، سوایاطفال. 38و گروهیمختلفۀ بسیار نیز همراهایشانبیرونرفتند، و گلهها و رمهها و مواشیبسیار سنگین. 39و از آرد سرشته، كهاز مصر بیرونآوردهبودند، قرصهایفطیر پختند، زیرا خمیر نشدهبود، چونكهاز مصر راندهشدهبودند، و نتوانستند درنگكنند، و زاد سفر نیز برایخود مهیا نكردهبودند.

40و توقفبنیاسرائیلكهدر مصر كردهبودند، چهارصد و سیسالبود. 41و بعد از انقضایچهار صد و سیسالدر همانروز بهوقوعپیوستكهجمیعلشكرهایخدا از زمینمصر بیرونرفتند. 42ایناستشبیكهبرایخداوند باید نگاهداشت، چونایشانرا از زمینمصر بیرونآورد. اینهمانشبخداوند استكهبر جمیعبنیاسرائیلنسلاً بعد نسلواجباستكهآنرا نگاهدارند.

43و خداوند بهموسیو هارونگفت: «ایناستفریضۀ فِصَحكههیچبیگانهاز آننخورد. 44و اما هر غلامزرخرید، او را ختنهكنو پسآنرا بخورد. 45نزیلو مزدور آنرا نخورند.

46در یكخانهخوردهشود، و چیزیاز گوشتشاز خانهبیرونمبر، و استخوانیاز آنمشكنید. 47تمامیجماعتبنیاسرائیلآنرا نگاهبدارند.

48و اگر غریبینزد تو نزیلشود، و بخواهد فِصَحرا برایخداوند مَرعیبدارد، تمامیذكورانشمختونشوند، و بعد از آننزدیكآمده، آنرا نگاهدارد، و مانند بومیزمینخواهد بود؛ و اما هر نامختوناز آننخورد. 49یكقانونخواهد بود برایاهلوطنو بجهتغریبیكهدر میانشما نزیلشود.»

50پستمامیبنیاسرائیلاینرا كردند؛ چنانكهخداوند بهموسیو هارونامر فرمودهبود، عملنمودند. 51و واقعشد كهخداوند در همانروز بنیاسرائیلرا با لشكرهایایشاناز زمینمصر بیرونآورد.