Exodus 13
1و خداوند موسیرا خطابكرده، گفت: 2«هر نخستزادهایرا كهرحمرا بگشاید، در میانبنیاسرائیل، خواهاز انسانخواهاز بهایم، تقدیسنما؛ او از آنمناست.» 3و موسیبهقومگفت: «اینروز را كهاز مصر از خانۀ غلامیبیرونآمدید، یاد دارید، زیرا خداوند شما را بهقوتدستاز آنجا بیرونآورد، پسنانخمیر، خوردهنشود. 4اینروز، در ماهاَبیببیرونآمدید. 5و هنگامیكهخداوند تو را بهزمینكنعانیانو حتیانو اموریانو حویانو یبوسیانداخلكند، كهبا پدرانتو قسمخورد كهآنرا بهتو بدهد، زمینیكهبهشیر و شهد جاریاست، آنگاهاینعبادترا در اینماهبجا بیاور. 6هفتروز نانفطیر بخور، و در روز هفتمینعید خداوند است. 7هفتروز نانفطیر خوردهشود، و هیچچیز خمیر شدهنزد تو دیدهنشود، و خمیر مایهنزد تو در تمامیحدودتپیدا نشود. 8و در آنروز پسر خود را خبر داده، بگو: ایناستبهسببآنچهخداوند بهمنكرد، وقتیكهاز مصر بیرونآمدم. 9و اینبرایتو علامتیبر دستتخواهد بود و تذكرهایدر میاندو چشمت، تا شریعتخداوند در دهانتباشد. زیرا خداوند تو را بهدستقویاز مصر بیرونآورد. 10و اینفریضهرا در موسمشسالبهسالنگاهدار. 11«و هنگامیكهخداوند تو را بهزمینكنعانیاندرآورد، چنانكهبرایتو و پدرانتقسمخورد، و آنرا بهتو بخشد، 12آنگاههر چهرحمرا گشاید، آنرا برایخدا جدا بساز، و هر نخستزادهایاز بچههایبهایمكهاز آنتوست، نرینهها از آنخداوند باشد. 13و هر نخستزادۀ الاغرا بهبرهایفدیهبده، و اگر فدیهندهیگردنشرا بشكن، و هر نخستزادۀ انسانرا از پسرانتفدیهبده. 14و در زمانآیندهچونپسرتاز تو سؤالكرده، گوید كهاینچیست، او را بگو، یهوهما را بهقوتدستاز مصر، از خانۀ غلامیبیرونآورد. 15و چونفرعوناز رها كردنما دلخود را سختساخت، واقعشد كهخداوند جمیعنخستزادگانمصر را از نخستزادۀ انسانتا نخستزادۀ بهایمكشت. بنابراینمنهمۀ نرینهها را كهرحمرا گشایند، برایخداوند ذبحمیكنم، لیكنهر نخستزادهایاز پسرانخود را فدیهمیدهم. 16و اینعلامتیبر دستتو عصابهایدر میانچشمانتو خواهد بود، زیرا خداوند ما را بقوتدستاز مصر بیرونآورد.» 17و واقعشد كهچونفرعونقومرا رها كردهبود، خدا ایشانرا از راهزمینفلسطینیانرهبرینكرد، هرچند آننزدیكتر بود. زیرا خدا گفت: «مبادا كهچونقومجنگبینند، پشیمانشوند و بهمصر برگردند.» 18اما خدا قومرا از راهصحرایدریایقلزمدور گردانید. پسبنیاسرائیلمسلحشده، از زمینمصر برآمدند. 19و موسیاستخوانهاییوسفرا با خود برداشت، زیرا كهاو بنیاسرائیلرا قسمسختداده، گفتهبود: «هرآینهخدا از شما تفقد خواهد نمود و استخوانهایمرا از اینجا با خود خواهید برد.» 20و از سُكُّوتكوچكرده، در ایتامبهكنار صحرا اردو زدند. 21و خداوند در روز، پیشرویقومدر ستونابر میرفتتا راهرا بهایشاندلالتكند، و شبانگاهدر ستونآتش، تا ایشانرا روشناییبخشد، و روز و شبراهروند. 22و ستونابر را در روز و ستونآتشرا در شب، از پیشرویقومبرنداشت.
Copyright information for
PesOV