Ezekiel 12
1و كلامخداوند بر مننازلشده، گفت: 2«ایپسر انسانتو در میانخاندانفتنه انگیز ساكنمیباشیكهایشانرا چشمها بهجهتدیدنهستامّا نمیبینند و ایشانرا گوشها بهجهتشنیدنهستامّا نمیشنوند، چونكهخاندانفتنه انگیز میباشند. 3امّا تو ایپسر انساناسبابجلایوطنرا برایخود مهیا ساز. و در نظر ایشاندر وقتروز كوچكنو از مكانخود بهمكاندیگر بهحضور ایشاننقلكن، شاید بفهمند، اگرچهخاندانفتنهانگیز میباشند. 4و اسبابخود را مثلاسبابجلایوطندر وقتروز بهنظر ایشانبیرونآور. و شامگاهانمثلكسانیكهبرایجلایوطنبیرونمیروند بیرونشو. 5و شكافیبرایخود در دیوار بهحضور ایشانكرده، از آنبیرونببر. 6و در حضور ایشانآنرا بر دوشخود بگذار و در تاریكیبیرونببر و رویخود را بپوشانتا زمینرا نبینی. زیرا كهتو را علامتیبرایخانداناسرائیلقرار دادهام.» 7پسبهنهجیكهمأمور شدم، عملنمودمو اسبابخود را مثلاسبابجلایوطندر وقتروز بیرونآوردم. و شبانگاهشكافیبرایخود بهدستخویشدر دیوار كردمو آنرا در تاریكیبیرونبرده، بهحضور ایشانبر دوشبرداشتم. 8و بامدادانكلامخداوند بر مننازلشده، گفت: 9«ایپسر انسان، آیا خانداناسرائیلیعنیاینخاندانفتنهانگیز بهتو نگفتند: اینچهكار استكهمیكنی؟ 10پسبهایشانبگو خداوند یهوهچنینمیگوید: اینوحیاشارهبهرئیسیاستكهدر اورشلیممیباشد و بهتمامیخانداناسرائیلكهایشاندر میانآنها میباشند 11بگو: منعلامتبرایشما هستم. بهنهجیكهمنعملنمودم، همچنانبهایشانكردهخواهد شد و جلایوطنشده، بهاسیریخواهند رفت. 12و رئیسیكهدر میانایشاناست(اسبابخود را) در تاریكیبر دوشنهاده، بیرونخواهد رفت. و شكافیدر دیوار خواهند كرد تا از آنبیرونببرند. و او رویخود را خواهد پوشانید تا زمینرا بهچشمانخود نبیند. 13و مندامخود را بر او خواهمگسترانید و در كمند منگرفتار خواهد شد. و او را بهبابلبهزمینكلدانیانخواهمبرد و اگرچهدر آنجا خواهد مرد، ولیآنرا نخواهد دید. 14و جمیعمجاورانو معاونانشو تمامیلشكر او را بسویهر باد پراكندهساخته، شمشیریدر عقبایشانبرهنهخواهمساخت. 15و چونایشانرا در میانامّتها پراكندهساختهو ایشانرا در میانكشورها متفرّقنمودهباشم، آنگاهخواهند دانستكهمنیهوههستم. 16لیكنعدد قلیلیاز میانایشاناز شمشیر و قحطو وبا باقیخواهمگذاشتتا همهرجاساتخود را در میانامّتهاییكهبهآنها میروند، بیاننمایند. پسخواهند دانستكهمنیهوههستم.» 17و كلامخداوند بر مننازلشده، گفت: 18«ایپسر انسان! نانخود را با ارتعاشبخور و آبخویشرا با لرزهو اضطراببنوش. 19و بهاهلزمینبگو خداوند یهوهدربارهسكنهاورشلیمو اهلزمیناسرائیلچنینمیفرماید: كهنانخود را با اضطرابخواهند خورد و آبخود را با حیرتخواهند نوشید. زیرا كهزمینآنها بهسببظلمجمیعساكنانشاز هر چهدر آناستتهیخواهد شد. 20و شهرهایمسكونایشانخرابشده، زمینویرانخواهد شد. پسخواهید دانستكهمنیهوههستم.» 21و كلامخداوند بر مننازلشده، گفت: 22«ایپسر انساناینمثلشما چیستكهدر زمیناسرائیلمیزنید و میگویید: ایامطویلمیشود و هر رؤیا باطلمیگردد. 23لهذا بهایشانبگو، خداوند یهوهچنینمیگوید: اینمَثَلرا باطلخواهمساختو آنرا بار دیگر در اسرائیلنخواهند آورد. بلكهبهایشانبگو: ایام، نزدیكاستو انجامهر رؤیا، قریب. 24زیرا كههیچرؤیایباطلو غیبگوییتملّقآمیز در میانخانداناسرائیلبار دیگر نخواهد بود. 25زیرا منكهیهوههستمسخنخواهمگفتو سخنیكهمنمیگویم، واقعخواهد شد و بار دیگر تأخیر نخواهد افتاد. زیرا خداوند یهوهمیگوید: ایخاندانفتنهانگیز در ایامشما سخنیخواهمگفتو آنرا بهانجامخواهمرسانید.» 26و كلامخداوند بر مننازلشده، گفت: 27«ایپسر انسان! هانخانداناسرائیلمیگویند رؤیاییكهاو میبیند، بهجهتایامطویلاستواو برایزمانهایبعیدهنبوّتمینماید. 28بنابراینبهایشانبگو: خداوند یهوهچنینمیفرماید كههیچكلامِ منبعد از اینتأخیر نخواهد افتاد. و خداوند یهوهمیفرماید: كلامیكهمنمیگویمواقعخواهد شد.»
Copyright information for
PesOV