Ezekiel 22
1و كلامخداوند بر مننازلشده، گفت: 2«ایپسر انسانآیا داوریخواهینمود؟ آیا بر شهر خونریز داوریخواهینمود؟ پسآنرا از همهرجاساتشآگاهساز. 3و بگو خداوند یهوهچنینمیفرماید: ایشهریكهخونرا در میانخودتمیریزیتا اجلتو برسد! ایكهبتها را بهضدّ خود ساخته، خویشتنرا نجسنمودهای! 4بهسببخونیكهریختهایمجرمشدهایو بهسبببتهاییكهساختهاینجسگردیدهای. لهذا اجلخویشرا نزدیكآورده، بهانتهایسالهایخود رسیدهای. لهذا تو را نزد امّتها عار و نزد جمیعكشورها مسخرهگردانیدهام. 5ایپلید نام! و ایپر فتنه! آنانیكهبهتو نزدیكو آنانیكهاز تو دورند بر تو سُخریهخواهند نمود. 6اینكسرورانِ اسرائیل، هر كسبهقدر قوّتخویشمرتكبخونریزیدر میانتو میبودند. 7پدر و مادر را در میانتو اهانتنمودند. و غریبانرا در میانتو مظلومساختند و بر یتیمانو بیوهزناندر میانتو ستمنمودند. 8و تو مَقْدَسهایمرا خوار شمرده، سَبَّتهایمرا بیعصمتنمودی. 9و بعضیدر میانتو بهجهتریختنخون، نمّامیمینمودند و بر كوهها در میانتو غذا میخوردند و در میانتو مرتكبقباحتمیشدند. 10و عورتپدرانرا در میانتومنكشفمیساختند. و زنانحایضرا در میانتو بیعصمتمینمودند. 11یكیدر میانتو با زنهمسایهخود عملزشتنمود. و دیگریعروسخویشرا بهجور بیعصمتكرد. و دیگریخواهرش، یعنیدختر پدر خود را ذلیلساخت. 12و در میانتو بهجهتریختنخونرشوهخوردند و سود و ربحگرفتند. و تو مالهمسایهخود را بهزور غصبكردیو مرا فراموشنمودی. قولخداوند یهوهایناست. 13لهذا هانمنبهسببحرصتو كهمرتكبآنشدهایو بهسببخونیكهدر میانخودتریختهای، دستهایخود را بههممیزنم. 14پسدر ایامیكهمنبهتو مكافاترسانمآیا دلتقوی و دستهایتمحكمخواهد بود؟ منكهیهوههستمتكلّمنمودمو بعملخواهمآورد. 15و تو را در میانامّتها پراكندهو در میانكشورها متفرّقساخته، نجاساتتو را از میانتنابود خواهمساخت. 16و بهنظر امّتها بیعصمتخواهیشد و خواهیدانستكهمنیهوههستم.» 17و كلامخداوند بر مننازلشده، گفت: 18«ایپسر انسانخانداناسرائیلنزد مندُرْد شدهاند و جمیعایشانمسو رویو آهنو سربدر میانكورهو دُرْد نقرهشدهاند. 19بنابراینخداوند یهوهچنینمیگوید: چونكههمگیشما دُرْد شدهاید، لهذا منشما را در میاناورشلیمجمعخواهمنمود. 20چنانكهنقرهو مسو آهنو سربو رویرا در میانكورهجمعكرده، آتشبر آنها میدمند تا گداختهشود، همچنانمنشما را در غضبو حدّتخشمخویشجمعكرده، در آنخواهمنهاد و شما را خواهمگداخت. 21و شما را جمعكرده، آتشغضبخود را بر شما خواهمدمید كهدر میانشگداختهشوید. 22چنانكهنقرهدر میانكورهگداختهمیشود، همچنانشما در میانشگداختهخواهید شد و خواهید دانستكهمنیهوهحدّتخشمخویشرا بر شما ریختهام.» 23و كلامخداوند بر مننازلشده، گفت: 24«ایپسر انساناو را بگو: تو زمینیهستیكهطاهر نخواهیشد. و باراندر روز غضببر تو نخواهد بارید. 25فتنهانبیایآندر میانشمیباشد. ایشانمثلشیر غرّانكهشكار را میدرد، جانها را میخورند. و گنجها و نفایسرا میبرند. و بیوهزنانرا در میانشزیاد میسازند. 26كاهنانشبهشریعتمنمخالفتورزیده، موقوفاتمرا حلالمیسازند. و در میانمقدّسو غیر مقدّستمیز نمیدهند و در میاننجسو طاهر فرقنمیگذارند. و چشمانخود را از سَبَّتهایمنمیپوشانند و مندر میانایشانبیحرمتگردیدهام. 27سرورانشمانند گرگاندرندهخونمیریزند و جانها را هلاكمینمایند تا سود ناحقّ ببرند. 28و انبیایشایشانرا بهگِلِ ملاطاندود نموده، رؤیاهایباطلمیبینند و برایایشانتفأّلدروغزده، میگویند كهخداوند یهوهچنینگفتهاستبا آنكهیهوهتكلّمننموده. 29و قومزمینبهشدّتظلمنمودهو مالیكدیگر را غصبكردهاند. و بر فقیرانو مسكینانجفا نموده، غریبانرا بهبیانصافیمظلومساختهاند. 30و مندر میانایشانكسیرا طلبیدمكهدیوار را بنا نماید و برایزمینبهحضور مندر شكافبایستد تا آنرا خرابننمایم، امّا كسیرا نیافتم. 31پسخداوند یهوهمیگوید: خشمخود را بر ایشانریختهامو ایشانرا بهآتشغضبخویشهلاكساخته، طریقایشانرا بر سر ایشانوارد آوردهام.»
Copyright information for
PesOV