Jeremiah 14
1كلامخداوند كهدربارهخشكسالیبه ارمیا نازلشد. 2«یهودا نوحهگریمیكند و دروازههایشكاهیدهشده، ماتمكنانبر زمینمینشینند و فریاد اورشلیمبالا میرود. 3و شُرفایایشانصغیرانایشانرا برایآبمیفرستند و نزد حفرهها میروند و آبنمییابند و با ظرفهایخالیبرگشته، خجلو رسوا میشوند و سرهایخود رامیپوشانند. 4بهسبباینكهزمینمنشقّ شدهاستچونكهبارانبر جهاننباریدهاست. فلاّحانخجلشده، سرهایخود را میپوشانند. 5بلكهغزالها نیز در صحرا میزایند و (اولاد خود را) تركمیكنند چونكههیچگیاهنیست. 6و گورخرانبر بلندیها ایستاده، مثلشغالها برایباد دممیزنند و چشمانآنها كاهیدهمیگردد چونكههیچعلفینیست.» 7ایخداوند اگر چهگناهانما بر ما شهادتمیدهد اما بهخاطر اسمخود عملنما زیرا كهارتدادهایما بسیار شدهاستو بهتو گناهورزیدهایم. 8ایتو كهامید اسرائیلو نجاتدهندهاو در وقتتنگیمیباشی، چرا مثلغریبیدر زمینو مانند مسافریكهبرایشبیخیمهمیزند شدهای؟ 9چرا مثلشخصمتحیر و مانند جبّاریكهنمیتواند نجاتدهد هستی؟ امّا تو ایخداوند در میانما هستیو ما بهنامتو نامیدهشدهایمپسما را تركمنما. 10خداوند بهاینقومچنینمیگوید: «ایشانبهآوارهگشتنچنینمایلبودهاند و پایهایخود را باز نداشتند. بنابراینخداوند ایشانرا مقبولننمود و حالعصیانایشانرا بهیاد آورده، گناهایشانرا جزا خواهد داد.» 11و خداوند بهمنگفت: «برایخیریتاینقومدعا منما! 12چونروزهگیرند نالهایشانرا نخواهمشنید و چونقربانیسوختنیو هدیهآردیگذرانند ایشانرا قبولنخواهمفرمود بلكهمنایشانرا بهشمشیر و قحطو وبا هلاكخواهمساخت.» 13پسگفتم: «آهایخداوند یهوهاینكانبیا بهایشانمیگویند كهشمشیر را نخواهید دید و قحطیبهشما نخواهد رسید بلكهشما را در اینمكانسلامتیپایدار خواهمداد.» 14پسخداوند مرا گفت: «اینانبیا بهاسممنبهدروغنبوّتمیكنند. منایشانرا نفرستادمو بهایشانامرینفرمودمو تكلّمننمودم، بلكهایشانبهرؤیاهایكاذبو سحر و بطالتو مكر دلهایخویشبرایشما نبوّتمیكنند. 15بنابراینخداوند دربارهاینانبیا كهبهاسممننبوّتمیكنند و منایشانرا نفرستادهامو میگویند كهشمشیر و قحطدر اینزمیننخواهد شد میگوید كهاینانبیا بهشمشیر و قحطكشتهخواهند شد. 16و اینقومیكهبرایایشاننبوّتمیكنند در كوچههایاورشلیمبهسببقحطو شمشیر انداختهخواهند شد و كسینخواهد بود كهایشانو زنانایشانو پسرانو دخترانایشانرا دفنكند زیرا كهشرارتایشانرا بر ایشانخواهمریخت. 17پساینكلامرا بهایشانبگو: چشمانمنشبانهروز اشكمیریزد و آرامیندارد زیرا كهآندوشیزهیعنیدختر قوممنبهشكستگیعظیمو صدمهبینهایتسختشكستهشدهاست. 18اگر بهصحرا بیرونروماینككشتگانشمشیر و اگر بهشهر داخلشوماینكبیماراناز گرسنگی. زیرا كههمانبیا و كهنهدر زمینتجارتمیكنند و هیچنمیدانند.» 19آیا یهودا را بالكلّ ترككردهایو آیا جانتصهیونرا مكروهداشتهاست؟ چرا ما را چنانزدهایكهبرایما هیچعلاجینیست؟ برایسلامتیانتظار كشیدیمامّا هیچخیرینیامد و برایزمانشفا و اینكاضطرابپدید آمد. 20ایخداوند بهشرارتخود و بهعصیانپدرانخویشاعترافمینماییمزیرا كهبهتو گناهورزیدهایم. 21بهخاطر اسمخود ما را ردّ منما. كرسیجلالخویشرا خوار مشمار. عهد خود را كهبا ما بستیبهیاد آورده، آنرا مشكن. 22آیا در میاناباطیلامّتها هستند كهبارانببارانند و آیا آسمانمیتواند بارشبدهد؟ مگر تو اییهوهخدایما هماننیستیو بهتو امیدوار هستیمچونكهتو فاعلهمهاینكارها میباشی.
Copyright information for
PesOV