‏ Lamentations 3

1منآنمرد هستمكهاز عصایغضبوی مذلّتدیدهام.

2او مرا رهبرینموده، بهتاریكیدر آوردهاستو نهبهروشنایی.

3بهدرستیكهدستخویشرا تمامیروز بهضدّ منبارها برگردانیدهاست.

4گوشتو پوستمرا مندرسساختهواستخوانهایمرا خرد كردهاست.

5بهضدّ منبنا نموده، مرا بهتلخیو مشقّتاحاطهكردهاست.

6مرا مثلآنانیكهاز قدیممردهاند در تاریكینشانیدهاست.

7گرد منحصار كشیدهكهنتوانمبیرونآمد و زنجیر مرا سنگینساختهاست.

8و نیز چونفریاد و استغاثهمینمایمدعایمرا منعمیكند.

9راههایمرا با سنگهایتراشیدهسدّ كردهاستو طریقهایمرا كجنمودهاست.

10او برایمنخرسیاستدر كمیننشستهو شیریكهدر بیشهخود میباشد.

11راهمرا منحرفساخته، مرا دریدهاستو مرا مبهوتگردانیدهاست.

12كمانخود را زهكرده، مرا برایتیرهایخویش، هدفساختهاست.

13و تیرهایتركشخود را بهگُردِههایمنفرو بردهاست.

14منبهجهتتمامیقومخود مضحكهو تمامیروز سرود ایشانشدهام.

15مرا بهتلخیها سیر كردهو مرا بهاَفسَنْتینمستگردانیدهاست.

16دندانهایمرا بهسنگریزها شكستهو مرا بهخاكستر پوشانیدهاست.

17تو جانمرا از سلامتیدور انداختیو منسعادتمندیرا فراموشكردم،

18و گفتمكهقوّتو امید مناز یهوهتلفشدهاست.

19مذلّتو شقاوتمرا افسنتینو تلخیبهیاد آور.

20تو البتّهبهیاد خواهیآورد زیرا كهجانمندر منمنحنیشدهاست.

21و منآنرا در دلخود خواهمگذرانید و از اینسببامیدوار خواهمبود.

22از رأفتهایخداوند استكهتلفنشدیمزیرا كهرحمتهایاو بیزوالاست.

23آنها هر صبحتازهمیشود و امانتتو بسیار است.

24و جانمنمیگوید كهخداوند نصیبمناست، بنابراینبر او امیدوارم.

25خداوند بهجهتكسانیكهبر او توكّلدارند و برایآنانیكهاو را میطلبند نیكو است.

26خوباستكهانسانامیدوار باشد و با سكوتانتظار نجاتخداوند را بكشد.

27برایانساننیكو استكهیوغرا در جوانیخود بردارد.

28بهتنهاییبنشیند و ساكتباشد زیرا كهاو آنرا بر وینهادهاست.

29دهانخود را بر خاكبگذارد كهشاید امید باشد.

30رخسار خود را بهزنندگانبسپارد و از خجالتسیر شود.

31زیرا خداوند تا بهابد او را تركنخواهد نمود.

32زیرا اگر چهكسیرا محزونسازد لیكنبر حسبكثرترأفتخود رحمتخواهد فرمود.

33چونكهبنیآدمرا از دلخود نمیرنجاند و محزوننمیسازد.

34تمامیاسیرانزمینرا زیر پا پایمالكردن،

35و منحرفساختنحقّ انسانبهحضور حضرتاعلی،

36و منقلبنمودنآدمیدر دعویشمنظور خداوند نیست.

37كیستكهبگوید و واقعشود اگر خداوند امر نفرمودهباشد.

38آیا از فرمانحضرتاعلیهمبدیو همنیكوییصادر نمیشود؟

39پسچرا انسانتا زندهاستو آدمیبهسببسزایگناهانخویششكایتكند؟

40راههایخود را تجسّسو تفحّصبنماییمو بسویخداوند بازگشتكنیم.

41دلها و دستهایخویشرا بسویخداییكهدر آسماناستبرافرازیم،

42(و بگوییم): «ما گناهكردیمو عصیانورزیدیـمو تو عفـو نفرمـودی.

43خویشتـنرا بـهغضبپوشانیـده، ما را تعـاقبنمـودیو بهقتـلرسانیـده، شفقتنفرمودی.

44خویشتنرا بهابر غلیظمستور ساختی، تا دعایما نگذرد.

45ما را در میانامّتها فضلهو خاكروبهگردانیدهای.»

46تمامیدشمنانما بر ما دهانخود را میگشایند.

47خوفو دامو هلاكتو خرابیبر ما عارضگردیدهاست.

48بهسببهلاكتدختر قوممن، نهرهایآباز چشمانممیریزد.

49چشممنبلا انقطاعجاریاستو باز نمیایستد.

50تا خداوند از آسمـانملاحظهنماید و ببیند.

51چشمانمبهجهتجمیعدخترانشهرم، جانمرا میرنجاند.

52آنانیكهبیسببدشمنمنند، مرا مثلمرغبشدّتتعاقبمینمایند.

53جانمرا در سیاهچالمنقطعساختند و سنگها بر منانداختند.

54آبها از سر منگذشتپسگفتم: منقطعشدم.

55آنگاهایخداوند، از عمقهایسیاهچالاسمتو را خواندم.

56آواز مرا شنیدی، پسگوشخود را از آهو استغاثهمنمپوشان!

57در روزیكهتو را خواندمنزدیكشده، فرمودیكهنترس.

58ایخداوند دعویجانمرا انجامدادهوحیاتمرا فدیهنمودهای!

59ایخداوند ظلمیرا كهبهمننمودهاند دیدهای. پسمرا دادرسیفرما!

60تمامیكینهایشانو همهتدبیرهاییرا كهبهضدّ منكردند دیدهای.

61ایخداوند مذّمتایشانرا و همهتدبیرهاییرا كهبهضدّ منكردند شنیدهای!

62سخنانمقاومتكنندگانمرا و فكرهاییرا كهتمامیروز بهضّد مندارند (دانستهای).

63نشستنو برخاستنایشانرا ملاحظهفرما زیرا كهمنسرود ایشانشدهام.

64ایخداوند موافقاعمالدستهایایشانمكافاتبهایشانبرسان.

65غشاوهقلببهایشانبدهو لعنتتو بر ایشانباد!

66ایشانرا بهغضبتعاقبنموده، از زیر آسمانهایخداوند هلاككن.