‏ Numbers 21

1و چونكنعانیكهملكعَراد و در جنوبساكنبود، شنید كهاسرائیلاز راهاَتاریممیآید، با اسرائیلجنگكرد و بعضیاز ایشانرا بهاسیریبرد. 2و اسرائیلبرایخداوند نذر كرده، گفت: «اگر اینقومرا بهدستمنتسلیمنمایی، شهرهایایشانرا بالكلّ هلاكخواهمساخت.» 3پسخداوند دعایاسرائیلرامستجابفرموده، كنعانیانرا تسلیمكرد، و ایشانو شهرهایایشانرا بالكلّ هلاكساختند. و آنمكانحُرمهنامیدهشد.

4و از كوههور بهراهبحر قُلزمكوچكردند تا زمینادومرا دور زنند. و دلقومبهسببراه، تنگشد. 5و قومبر خدا و موسیشكایتآورده، گفتند: «كهما را از مصر چرا برآوردید تا در بیابانبمیریم؟ زیرا كهناننیستو آبهمنیست! و دلما از اینخوراكِ سخیفكراهتدارد!» 6پسخداوند، مارهایآتشیدر میانقومفرستاده، قومرا گزیدند، و گروهیكثیر از اسرائیلمردند. 7و قومنزد موسیآمده، گفتند: «گناهكردهایمزیرا كهبر خداوند و بر تو شكایتآوردهایم، پسنزد خداوند دعا كنتا مارها را از ما دور كند.» و موسیبجهتقوماستغاثهنمود.

8و خداوند بهموسیگفت: «مار آتشینیبساز و آنرا بر نیزهایبردار، و هر گزیدهشدهایكهبر آننظر كند، خواهد زیست.» 9پسموسیمار برنجینیساخته، بر سر نیزهایبلند كرد، و چنینشد كهاگر مار كسیرا گزیدهبود، بهمجرد نگاهكردنبر آنمار برنجین، زندهمیشد.

10و بنیاسرائیلكوچكرده، در اوبوتاردو زدند. 11و از اوبوتكوچكرده، در عَیی عَباریم، در بیابانیكهدر مقابلموآببهطرفطلوعآفتاباست، اردو زدند. 12و از آنجا كوچكرده، بهوادیزارَد اردو زدند. 13و از آنجا كوچكرده،بهآنطرفاَرْنونكهدر بیابانخارجاز حدود اموریانمیباشد اردو زدند، زیرا كهاَرْنونحد موآبدر میانموآبو اموریاناست. 14از اینجهت، در كتابجنگهایخداوند گفتهمیشود: «واهیبدر سوفهو وادیهایارنون، 15و رودخانهوادیهاییكهبسویمسكنعار متوجهاست، و بر حدود موآبتكیهمیزند.» 16و از آنجا بهبئر كوچكردند. اینآنچاهیاستكهخداوند دربارهاشبهموسیگفت: «قومرا جمعكنتا بهایشانآبدهم.» 17آنگاهاسرائیلاینسرود را سراییدند: «ایچاهبجوشآی! شما برایشسرود بخوانید؛

18«چاهیكهسرورانحفرهزدند، و نجبایقومآنرا كندند. بهصولجانحاكم، بهعصاهایخود آنرا كندند.» و ایشاناز بیابانتا مَتّانهكوچكردند. 19و از مَتّانهبهنَحْلیئیلو از نَحْلیئیلبهباموت. 20و از باموتبهدرهایكهدر صحرایموآبنزد قلۀ فِسجهكهبهسویبیابانمتوجهاست.

21و اسرائیل، رسولاننزد سیحونملكاموریانفرستاده، گفت: 22«مرا اجازتبدهتا از زمینتو بگذرم. بهسویمزرعهیا تاكستانانحرافنخواهیمورزید، و از آبچاهنخواهیمنوشید، و بهشاهراهخواهیمرفتتا از سرحد تو بگذریم.» 23اما سیحون، اسرائیلرا از حدود خود راهنداد. و سیحونتمامیقومخود را جمعنموده، بهمقابلهاسرائیلبهبیابانبیرونآمد. وچونبهیاهَصرسید، با اسرائیلجنگكرد. 24و اسرائیلاو را بهدمشمشیر زده، زمینشرا از اَرْنونتا یبّوقو تا حد بنیعَمّونبهتصرفآورد، زیرا كهحد بنیعَمّونمستحكمبود. 25و اسرائیلتمامیآنشهرها را گرفتو اسرائیلدر تمامیشهرهایاموریاندر حَشبونو در تمامیدهاتشساكنشد. 26زیرا كهحَشبون، شهر سیحون، ملكاموریانبود، و او با ملكسابقموآبجنگكرده، تمامیزمینشرا تا ارنوناز دستشگرفتهبود. 27بنابراینمَثَلآورندگانمیگویند: «بهحشبونبیایید تا شهر سیحونبنا كرده، و استوار شود. 28زیرا آتشیاز حشبونبرآمد و شعلهایاز قریهسیحون. و عارِ موآبرا سوزانید و صاحبانبلندیهایارنونرا. 29وایبر تو ایموآب! ایقومكموش، هلاكشدید! پسرانخود را مثلگریزندگانتسلیمنمود، و دخترانخود را بهسیحونملكاموریانبهاسیریداد. 30بهایشانتیر انداختیم. حشبونتا بهدیبونهلاكشد. و آنرا تا نوفَحكهنزد میدَباستویرانساختیم.» 31و اسرائیلدر زمیناموریاناقامتكردند. 32و موسیبرایجاسوسییعزیر فرستاد و دهاتآنرا گرفته، اموریانرا كهدر آنجا بودند، بیرونكردند. 33پسبرگشته، از راهباشانبرآمدند. و عوجملكباشانبا تمامیقومخود بهمقابلهایشاناز برایجنگبهاَدْرَعیبیرونآمد.

34و خداوند بهموسیگفت: «از او مترسزیرا كهاو را با تمامیقومشو زمینشبهدستتو تسلیمنمودهام، و بهنحویكهبا سیحونملكاموریانكهدر حشبونساكنبود، عملنمودی، با او نیز عملخواهینمود.»

35پساو را با پسرانشو تمامیقومشزدند، بهحدیكهكسیاز برایشباقینماند و زمینشرا بهتصرفآوردند.