Numbers 30
1و موسیسروراناسباطبنیاسرائیلرا خطابكرده، گفت: «ایناستكاریكهخداوند امر فرمودهاست: 2چونشخصیبرایخداوند نذر كند یا قَسَمخورد تا جانخود را بهتكلیفیالزامنماید، پسكلامخود را باطلنسازد، بلكهبرحسبهر آنچهاز دهانشبرآمد، عملنماید. 3«و اما چونزنبرایخداوند نذر كرده، خود را در خانۀ پدرشدر جوانیاشبهتكلیفیالزامنماید، 4و پدرشنذر او و تكلیفیكهخود را بر آنالزامنموده، شنیدهباشد، و پدرشدربارۀ او ساكتباشد، آنگاهتمامینذرهایشاستوار، و هر تكلیفیكهخود را بهآنالزامنمودهباشد، قایمخواهد بود. 5اما اگر پدرشدر روزیكهشنید او را منعكرد، آنگاههیچكداماز نذرهایشو از تكالیفشكهخود را بهآنالزامنمودهباشد، استوار نخواهد بود و از اینجهتكهپدرشاو را منعنمودهاست، خداوند او را خواهد آمرزید. 6«و اگر بهشوهریدادهشود، و نذرهایاو یا سخنیكهاز لبهایشجسته، و جانخود را بهآنالزامنموده، بر او باشد، 7و شوهرششنید و در روز شنیدنشبهویهیچنگفت، آنگاهنذرهایشاستوار خواهد ماند. و تكلیفهاییكهخویشتنرا بهآنها الزامنمودهاست، قایمخواهند ماند. 8لیكناگر شوهرشدر روزیكهآنرا شنید، او را منعنماید، و نذریرا كهبر او استیا سخنیرا كهاز لبهایشجسته، و خویشتنرا بهآنالزامنمودهباشد، باطلسازد، پسخداوند او را خواهد آمرزید. 9اما نذر زنبیوهیا مطلقه، در هر چهخود را بهآنالزامنمودهباشد، بر ویاستوار خواهد ماند. 10و اما اگر زنیدر خانۀ شوهرشنذر كند، یا خویشتنرا با قسمبهتكلیفیالزامنماید، 11و شوهرشبشنود و او را هیچنگوید و منعننماید، پستمامینذرهایشاستوار، و هر تكلیفیكهخویشتنرا بهآنالزامنمودهباشد، قایمخواهد بود. 12و اما اگر شوهرشدر روزیكهبشنود، آنها را باطلسازد، پسهر چهاز لبهایشدرآمدهباشد دربارۀ نذرهایشیا تكالیفخود، استوار نخواهد ماند. و چونكهشوهرشآنرا باطلنمودهاست، خداوند او را خواهد آمرزید. 13هر نذریو هر قسمالزامیرا برایذلیلساختنجانخود، شوهرشآنرا استوار نماید، و شوهرشآنرا باطلسازد. 14اما اگر شوهرشروز بهروز بهاو هیچنگوید، پسهمۀ نذرهایشو همۀ تكالیفشرا كهبر ویباشداستوار نمودهباشد، چونكهدر روزیكهشنید بهویهیچنگفت، پسآنها را استوار نمودهاست. 15و اگر بعد از شنیدن، آنها را باطلنمود، پساو گناهویرا متحملخواهد بود.» 16ایناستفرایضیكهخداوند بهموسیامر فرمود، در میانمرد و زنشو در میانپدر و دخترش، در زمانجوانیاو در خانهپدر وی.
Copyright information for
PesOV