‏ Numbers 35

1و خداوند موسیرا در عرباتموآب نزد اردندر مقابلاریحا خطابكرده،گفت: 2«بنیاسرائیلرا امر فرما كهاز نصیبملكخود شهرها برایسكونتبهلاویانبدهند، و نواحیشهرها را از اطرافآنها بهلاویانبدهید. 3و شهرها بجهتسكونتایشانباشد، و نواحیآنها برایبهایمو اموالو سایر حیواناتایشانباشد.

4و نواحیشهرها كهبهلاویانبدهید از دیوار شهر بیروناز هر طرفهزار ذراعباشد. 5و از بیرونشهر بهطرفمشرقدو هزار ذراع، و بهطرفجنوبدو هزار ذراع، و بهطرفمغربدو هزار ذراع، و بهطرفشمالدو هزار ذراعبپیمایید. و شهر در وسطباشد و ایننواحیشهرها برایایشانخواهد بود.

6«و از شهرها كهبهلاویانبدهید شششهر ملجأ خواهد بود، و آنها را برایقاتلبدهید تا بهآنجا فرار كند و سوایآنها چهلو دو شهر بدهید. 7پسجمیعشهرها كهبهلاویانخواهید داد، چهلو هشتشهر با نواحیآنها خواهد بود. 8و اما شهرهاییكهاز ملكبنیاسرائیلمیدهید از كثیر، كثیر و از قلیل، قلیلبگیرید. هر كسبهاندازۀ نصیبخود كهیافتهباشد از شهرهایخود بهلاویانبدهد.» 9و خداوند موسیرا خطابكرده، گفت: 10«بنیاسرائیلرا خطابكرده، بهایشانبگو: چونشما از اردنبهزمینكنعانعبور كنید، 11آنگاهشهرها برایخود تعیینكنید تا شهرهایملجأ برایشما باشد، تا هر قاتلیكهشخصیرا سهواً كشتهباشد، بهآنجا فرار كند. 12و اینشهرها برایشما بجهتملجأ از ولّی مقتولخواهد بود، تا قاتلپیشاز آنكهبهحضور جماعتبرایداوریبایستد، نمیرد. 13«و از شهرهاییكهمیدهید، شششهر ملجأ برایشما باشد. 14سهشهر از آنطرفاردنبدهید، و سهشهر در زمینكنعانبدهید تا شهرهایملجأ باشد. 15بجهتبنیاسرائیلو غریبو كسیكهدر میانشما وطنگزیند، اینشششهر برایملجأ باشد تا هر كهشخصیرا سهواً كشتهباشد بهآنجا فرار كند.

16«و اگر او را بهآلتآهنینزد كهمرد، او قاتلاستو قاتلالبتهكشتهشود. 17و اگر او را با دستخود بهسنگیكهاز آنكسیكشتهشود، بزند تا بمیرد، او قاتلاستو قاتلالبتهكشتهشود. 18و اگر او را بهچوبدستیكهبهآنكسیكشتهشود، بزند تا بمیرد، او قاتلاستو قاتلالبتهكشتهشود. 19ولّی خون، خود، قاتلرا بكشد. هرگاهبهاو برخورَد، او را بكشد. 20و اگر از رویبغضاو را با تیغزد یا قصداً چیزیبر او انداختكهمرد، 21یا از رویعداوتاو را با دستخود زد كهمرد، آنزنندهچونكهقاتلاستالبتهكشتهشود؛ ولّیخونهرگاهبهقاتلبرخورَد، او را بكشد.

22«لیكناگر او را بدونعداوتسهواً تیغزند یا چیزیبدونقصد بر او اندازد، 23و اگر سنگیرا كهكسیبهآنكشتهشود نادیدهبر او بیندازد كهبمیرد و با ویدشمنینداشته، و بداندیشاو نبودهباشد، 24پسجماعتدر میانقاتلو ولّی خونبرحسبایناحكامداورینمایند. 25و جماعت، قاتلرا از دستولّی خونرهاییدهند، و جماعت، ویرا بهشهر ملجایاو كهبهآنفرار كردهبود برگردانند، و او در آنجا تا موترئیسكهنهكهبهروغنمقدسمسحشدهاست، ساكنباشد.

26و اگر قاتلوقتیاز حدود شهر ملجایخود كهبهآنفرار كردهبود بیرونآید، 27و ولّی خون، او را بیرونحدود شهر ملجایشبیابد، پسولّیخونقاتلرا بكشد؛ قصاصخونبرایاو نشود. 28زیـرا كهمیبایستتا وفاترئیسكهنهدر شهر ملجـایخـود مانـدهباشد، و بعـد از وفاترئیسكهنه، قاتلبهزمینملكخود برگردد.

29«و ایناحكامبرایشما در قرنهایشما در جمیعمسكنهایشما فریضۀ عدالتیخواهد بود.

30«هر كهشخصیرا بكشد پسقاتلبهگواهیشاهدانكشتهشود، و یكشاهد برایكشتهشدنكسیشهادتندهد.

31و هیچفدیهبهعوضجانقاتلیكهمستوجبقتلاست، مگیرید بلكهاو البتهكشتهشود.

32و از كسیكهبهشهر ملجایخود فرار كردهباشد فدیهمگیرید، كهپیشاز وفاتكاهنبرگردد و بهزمینخود ساكنشود.

33و زمینیرا كهدر آنساكنید ملوثمسازید، زیرا كهخون، زمینرا ملوثمیكند، و زمینرا برایخونیكهدر آنریختهشود، كفارهنمیتوانكرد مگر بهخونكسیكهآنرا ریختهباشد. 34پسزمینیرا كهشمـا در آنساكنید و مندر میانآنساكنهستمنجسمسازید، زیرا منكهیهوههستمدر میانبنیاسرائیلساكنمیباشم.»