Lamentations 5
1Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohańbienie nasze. 2Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców. 3Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy. 4Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy. 5Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć. 6Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba. 7Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy. 8Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich. 9Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy. 10Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu. 11Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich. 12Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości. 13Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają. 14Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieńcy przestali pieśni swoje. 15Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło. 16Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli! 17Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze; 18Dla góry Syońskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej. 19Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu. 20Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas? 21Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były. 22Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?
Copyright information for
PolGdanska