‏ Luke 13

Rozdział 13

1W tym samym czasie niektórzy z tam obecnych oznajmili mu o Galilejczykach ^a, których krew Piłat zmieszał z ich ofiarami. 2A Jezus im odpowiedział: Czy myślicie, że ci Galilejczycy byli większymi grzesznikami niż wszyscy inni Galilejczycy, że to ucierpieli? 3Bynajmniej, mówię wam, lecz jeśli nie będziecie pokutować ^b, wszyscy tak samo zginiecie. 4Albo czy myślicie, że tych osiemnastu, na których runęła wieża w Siloam i zabiła ich, było większymi winowajcami niż wszyscy ludzie mieszkający w Jerozolimie? 5Bynajmniej, mówię wam, lecz jeśli nie będziecie pokutować ^c, wszyscy tak samo zginiecie. 6I opowiedział im taką przypowieść: Pewien człowiek miał drzewo figowe zasadzone w swojej winnicy ^d. Przyszedł i szukał na nim owocu, lecz nie znalazł. 7Wtedy powiedział do rolnika: Oto od trzech lat ^e przychodzę, szukając owocu na tym drzewie figowym, lecz nie znajduję. Zetnij je ^f, bo po co ziemię na darmo zajmuje? 8Lecz on mu odpowiedział: Panie, zostaw je jeszcze na ten rok, aż je okopię i obłożę nawozem. 9Może wyda owoc, a jeśli nie, wtedy je zetniesz ^g. 10I nauczał w jednej z synagog w szabat. 11A była tam kobieta, która od osiemnastu lat miała ducha niemocy i była pochylona, i w żaden sposób nie mogła się wyprostować. 12Gdy Jezus ją zobaczył, przywołał ją do siebie i powiedział: Kobieto, jesteś uwolniona od swojej choroby. 13I położył na nią ręce, a ona natychmiast wyprostowała się i chwaliła Boga. 14Wtedy przełożony synagogi, oburzony tym, że Jezus uzdrowił ^h w szabat, powiedział do ludzi: Jest sześć ⁱ dni, w których należy pracować. W te dni przychodźcie i leczcie się, a nie w dzień szabatu. 15Ale Pan mu odpowiedział: Obłudniku ^j, czyż każdy z was w szabat nie odwiązuje swego wołu albo osła od żłobu i nie prowadzi, żeby go napoić? 16A ta córka Abrahama ^k, którą szatan wiązał ^l już osiemnaście lat, czyż nie miała być uwolniona od tych więzów w dzień szabatu? 17A gdy to mówił, zawstydzili ^m się wszyscy jego przeciwnicy, a cały lud cieszył się ze wszystkich chwalebnych czynów dokonywanych przez niego. 18Potem Jezus powiedział: Do czego podobne ⁿ jest królestwo Boże i z czym je porównam? 19Podobne jest do ziarna gorczycy, które człowiek wziął i posiał w swoim ogrodzie. Wyrosło i stało się wielkim drzewem, a ptaki niebieskie gnieździły się w jego gałęziach. 20I znowu powiedział: Do czego przyrównam królestwo Boże? 21Podobne jest do zakwasu ^o, który wziąwszy, kobieta włożyła w trzy miary mąki, aż wszystko się zakwasiło. 22I nauczał, chodząc po miastach i wioskach i podążając w kierunku Jerozolimy. 23I ktoś go zapytał: Panie, czy mało ^p jest tych, którzy będą zbawieni? On zaś im odpowiedział: 24Usiłujcie wejść przez ciasną bramę, bo mówię wam, że wielu będzie chciało wejść, lecz nie będą mogli. 25Gdy gospodarz wstanie i zamknie drzwi ^q, zaczniecie stać na zewnątrz i pukać do drzwi, mówiąc: Panie, Panie, otwórz nam! A on wam odpowie: Nie znam was i nie wiem, skąd jesteście. 26Wtedy zaczniecie mówić: Jedliśmy i piliśmy z tobą, i nauczałeś na naszych ulicach. 27A on powie: Mówię wam, nie znam was i nie wiem, skąd jesteście; odstąpcie ^r ode mnie wszyscy, którzy czynicie nieprawość. 28Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów, gdy ujrzycie Abrahama, Izaaka, Jakuba i wszystkich proroków w królestwie Bożym, a samych siebie wyrzuconych precz. 29I przyjdą inni ^s ze wschodu i z zachodu, z północy i z południa, i zasiądą za stołem w królestwie Bożym. 30Tak oto są ostatni, którzy będą pierwszymi ^t, i są pierwsi, którzy będą ostatnimi. 31W tym dniu przyszli niektórzy z faryzeuszy i powiedzieli mu: Wyjdź i odejdź stąd, bo Herod chce cię zabić. 32I powiedział im: Idźcie i powiedzcie temu lisowi: Oto wypędzam demony i uzdrawiam dziś i jutro, a trzeciego dnia zakończę ^u. 33Jednak dziś, jutro i pojutrze muszę przebyć drogę, bo niemożliwe jest, aby prorok zginął poza Jerozolimą. 34Jeruzalem ^v, Jeruzalem, które zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy są do ciebie posłani. Ile razy chciałem zgromadzić twoje dzieci, tak jak kokoszka gromadzi swoje kurczęta pod skrzydła ^w, a nie chcieliście! 35Oto wasz dom zostanie wam pusty. Zaprawdę powiadam wam, że nie ujrzycie mnie, aż przyjdzie czas, gdy powiecie: Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Pana ^x.