‏ 1 Maccabees 13

1Et audivit Simon quod congregavit Tryphon exercitum copiosum ut veniret in terram Iuda, et attereret eam. 2Videns quia in tremore populus est, et in timore, ascendit Ierusalem, et congregavit populum: 3et adhortans dixit: Vos scitis quanta ego, et fratres mei, et domus patris mei fecimus pro legibus, et pro sanctis prælia, et angustias quales vidimus: 4horum gratia perierunt fratres mei omnes propter Israel, et relictus sum ego solus. 5Et nunc non mihi contingat parcere animæ meæ in omni tempore tribulationis: non enim melior sum fratribus meis. 6Vindicabo itaque gentem meam, et sancta, natos quoque nostros, et uxores: quia congregatæ sunt universæ Gentes conterere nos inimicitiæ gratia. 7Et accensus est spiritus populi simul ut audivit sermones istos: 8et responderunt voce magna dicentes: Tu es dux noster loco Iudæ, et Ionathæ fratris tui: 9pugna prælium nostrum: et omnia, quæcumque dixeris nobis, faciemus. 10Et congregans omnes viros bellatores, acceleravit consummare universos muros Ierusalem, et munivit eam in gyro. 11Et misit Ionathan filium Absalomi et cum eo exercitum novum in Ioppen, et eiectis his, qui erant in ea, remansit illic ipse. 12Et movit Tryphon a Ptolemaida cum exercitu multo, ut veniret in terram Iuda, et Ionathas cum eo in custodia. 13Simon autem applicuit in Addus contra faciem campi. 14Et ut cognovit Tryphon quia surrexit Simon loco fratris sui Ionathæ: et quia commissurus esset cum eo prælium, misit ad eum legatos, 15dicens: Pro argento, quod debebat frater tuus Ionathas in ratione regis, propter negotia, quæ habuit, detinuimus eum. 16Et nunc mitte argenti talenta centum, et duos filios eius obsides, ut non dimissus fugiat a nobis, et remittemus eum. 17Et cognovit Simon quia cum dolo loqueretur secum, iussit tamen dari argentum, et pueros: ne inimicitiam magnam sumeret ad populum Israel, dicentem: 18Quia non misit ei argentum, et pueros, propterea periit. 19Et misit pueros, et centum talenta: et mentitus est, et non dimisit Ionathan. 20Et post hæc venit Tryphon intra regionem, ut contereret eam: et gyraverunt per viam, quæ ducit Ador: et Simon, et castra eius ambulabant in omnem locum quocumque ibant. 21Qui autem in arce erant, miserunt ad Tryphonem legatos, ut festinaret venire per desertum, et mitteret illis alimonias. 22Et paravit Tryphon omnem equitatum, ut veniret illa nocte: erat autem nix multa valde, et non venit in Galaaditim. 23Et cum appropinquasset Bascaman, occidit Ionathan, et filios eius illic. 24Et convertit Tryphon, et abiit in terram suam. 25Et misit Simon, et accepit ossa Ionathæ fratris sui, et sepelivit ea in Modin civitate patrum eius. 26Et planxerunt eum omnis Israel planctu magno, et luxerunt eum dies multos. 27Et ædificavit Simon super sepulchrum patris sui et fratrum suorum ædificium altum visu, lapide polito retro et ante: 28Et statuit septem pyramidas, unam contra unam patri et matri, et quatuor fratribus: 29et his circumposuit columnas magnas: et super columnas arma, ad memoriam æternam: et iuxta arma naves sculptas, quæ viderentur ab omnibus navigantibus mare. 30Hoc est sepulchrum, quod fecit in Modin, usque in hunc diem. 31Tryphon autem cum iter faceret cum Antiocho rege adolescente, dolo occidit eum. 32Et regnavit loco eius, et imposuit sibi diadema Asiæ, et fecit plagam magnam in terra. 33Et ædificavit Simon præsidia Iudææ, muniens ea turribus excelsis, et muris magnis, et portis, et seris: et posuit alimenta in munitionibus. 34Et elegit Simon viros, et misit ad Demetrium regem ut faceret remissionem regioni: quia actus omnes Tryphonis per direptionem fuerant gesti. 35Et Demetrius rex ad verba ista respondit ei, et scripsit epistolam talem: 36REX Demetrius Simoni summo sacerdoti, et amico regum, et senioribus, et genti Iudæorum salutem. 37Coronam auream, et bahem, quam misistis, suscepimus: et parati sumus facere vobiscum pacem magnam, et scribere præpositis regis remittere vobis quæ indulsimus. 38Quæcumque enim constituimus, vobis constant. Munitiones, quas ædificastis, vobis sint. 39Remittimus quoque ignorantias, et peccata usque in hodiernum diem, et coronam, quam debebatis: et siquid aliud erat tributarium in Ierusalem, iam non sit tributarium. 40Et si qui ex vobis apti sunt conscribi inter nostros, conscribantur, et sit inter nos pax. 41Anno centesimo septuagesimo ablatum est iugum Gentium ab Israel. 42Et cœpit populus Israel scribere in tabulis, et gestis publicis, anno primo sub Simone summo sacerdote, magno duce, et principe Iudæorum. 43In diebus illis applicuit Simon ad Gazam, et circumdedit eam castris, et fecit machinas, et applicuit ad civitatem, et percussit turrem unam, et comprehendit eam. 44Et eruperant qui erant intra machinam in civitatem: et factus est motus magnus in civitate. 45Et ascenderunt qui erant in civitate cum uxoribus, et filiis supra murum scissis tunicis suis, et clamaverunt voce magna, postulantes a Simone dextras sibi dari, 46et dixerunt: Non nobis reddas secundum malitias nostras, sed secundum misericordias tuas. 47Et flexus Simon non debellavit eos: eiecit tamen eos de civitate, et mundavit ædes, in quibus fuerant simulacra, et tunc intravit in eam cum hymnis benedicens Dominum: 48et eiecta ab ea omni immunditia, collocavit in ea viros, qui legem facerent: et munivit eam, et fecit sibi habitationem. 49Qui autem erant in arce Ierusalem, prohibebantur egredi et ingredi regionem, et emere, ac vendere: et esurierunt valde, et multi ex eis fame perierunt, 50et clamaverunt ad Simonem ut dextras acciperent: et dedit illis: et eiecit eos inde, et mundavit arcem a contaminationibus: 51et intraverunt in eam tertia et vigesima die secundi mensis, anno centesimo septuagesimo primo cum laude, et ramis palmarum, et cinyris, et cymbalis, et nablis, et hymnis, et canticis, quia contritus est inimicus magnus ex Israel. 52Et constituit ut omnibus annis agerentur dies hi cum lætitia. 53Et munivit montem templi, qui erat secus arcem, et habitavit ibi ipse, et qui cum eo erant. 54Et vidit Simon Ioannem filium suum, quod fortis prælii vir esset: et posuit eum ducem virtutum universarum: et habitavit in Gazaris.