Job 30 | VulgJ | STEP | nunc autem derident me iuniores tempore quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei

‏ Job 30

1 nunc autem derident me iuniores tempore quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei 2 quorum virtus manuum erat mihi pro nihilo et vita ipsa putabantur indigni 3 egestate et fame steriles qui rodebant in solitudine squalentes calamitate et miseria 4 et mandebant herbas et arborum cortices et radix iuniperorum erat cibus eorum 5 qui de convallibus ista rapientes cum singula repperissent ad ea cum clamore currebant 6 in desertis habitabant torrentium et in cavernis terrae vel super glaream 7 qui inter huiuscemodi laetabantur et esse sub sentibus delicias conputabant 8 filii stultorum et ignobilium et in terra penitus non parentes 9 nunc in eorum canticum versus sum et factus sum eis proverbium 10 abominantur me et longe fugiunt a me et faciem meam conspuere non verentur 11 faretram enim suam aperuit et adflixit me et frenum posuit in os meum 12 ad dexteram orientis calamitatis meae ilico surrexerunt pedes meos subverterunt et oppresserunt quasi fluctibus semitis suis 13 dissipaverunt itinera mea insidiati sunt mihi et praevaluerunt et non fuit qui ferret auxilium 14 quasi rupto muro et aperta ianua inruerunt super me et ad meas miserias devoluti sunt 15 redactus sum in nihili abstulisti quasi ventus desiderium meum et velut nubes pertransiit salus mea 16 nunc autem in memet ipso marcescit anima mea et possident me dies adflictionis 17 nocte os meum perforatur doloribus et qui me comedunt non dormiunt 18 in multitudine eorum consumitur vestimentum meum et quasi capitio tunicae sic cinxerunt me 19 conparatus sum luto et adsimilatus favillae et cineri 20 clamo ad te et non exaudis me sto et non respicis me 21 mutatus es mihi in crudelem et in duritia manus tuae adversaris mihi 22 elevasti me et quasi super ventum ponens elisisti me valide 23 scio quia morti tradas me ubi constituta domus est omni viventi 24 verumtamen non ad consumptionem eorum emittis manum tuam et si corruerint ipse salvabis 25 flebam quondam super eum qui adflictus erat et conpatiebatur anima mea pauperi 26 expectabam bona et venerunt mihi mala praestolabar lucem et eruperunt tenebrae 27 interiora mea efferbuerunt absque ulla requie praevenerunt me dies adflictionis 28 maerens incedebam sine furore consurgens in turba clamavi 29 frater fui draconum et socius strutionum 30 cutis mea denigrata est super me et ossa mea aruerunt prae caumate 31 versa est in luctum cithara mea et organum meum in vocem flentium